Η Χελώνα είναι ένα από τα πιο χαμηλά, σε υψόμετρο, βουνά του νομού μας. Αυτό όμως που αφήνει άναυδο τον ορειβάτη είναι η ομορφιά της, αφού καλύπτεται από πυκνό ελατόδασος. Ανήκει στα όρη Βάλτου και αξίζει την επίσκεψή μας τόσο το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα με χιόνι.

Η διαδρομή μας ξεκινάει πάνω σε στροφή του δρόμου, περίπου 500μ. πριν το χωριό Γιαννιώτη, πάνω σε χωματόδρομο. Στο χωματόδρομο υπάρχουν αραιά κίτρινα σημάδια πάνω σε δέντρα. Περίπου μετά από 40 λεπτά φτάνουμε στη θέση Ιτιές όπου υπάρχει βρύση με νερό. Από εκεί συνεχίζουμε και πάλι στο χωματόδρομο για άλλο τόσο μέχρι που τα σημάδια μας δείχνουν να τον εγκαταλείψουμε και κινούμαστε πλέον σε μονοπάτι στο δάσος ακολουθώντας πάντα τα σημάδια.

Φτάνουμε σε μεγάλο λιβάδι το οποίο διασχίζουμε και από εκεί και μετά αρχίζει το τελευταίο στάδιο της ανάβασής μας. Μέσα από πυκνό δάσος φτάνουμε στην κορυφογραμμή από την οποία έχουμε πανοραμική θέα: Τζουμέρκα, Τύμφη, Νεμέρτσικα από τη μία μεριά, Λευκάδα και Κεφαλλονιά στο Ιόνιο, προς το νότο Παναιτωλικό, Παναχαϊκό και στο βάθος ο Ερύμανθος. Δίπλα μας τα όρη Βάλτου και λίγο πιο πίσω τα άγρια Άγραφα.

Η επιστροφή γίνεται από την ίδια μερια και όλη η διαδρομή κρατάει περίπου 6 ώρες.

Κριάκουρας μια κορυφή που βρίσκεται πάνω από τα χωριά Θεοδώριανα και Νεράιδα. Η προσέγγισή της γίνεται συνήθως από αυτά τα χωριά. Υπάρχει όμως και μια εξίσου όμορφη αν και πολύωρη διαδρομή από τους Μελισσουργούς. Η κυκλική πορεία που ακολουθούμε έχει διάρκεια περίπου 13 ώρες. Ξεκινάμε πολύ πρωί (5:30) από το Ορειβατικό καταφύγιο των Μελισσουργών. Για κακή μας τύχη στο ρέμα Κοφερίτα έχουν πέσει πολλά βράχια, με αποτέλεσμα να μην περνάει αυτοκίνητο και να πρέπει να περπατήσουμε πολύ ώρα στο χωματόδρομο.

Τέλος Δεκέμβρη και τα χιόνια έχουν αρχίσει να πέφτουν στα Τζουμέρκα. Αποφασίζουμε λοιπόν να ανέβουμε στην κορυφή Ρόκα. Μια κορυφή που δεν ανεβαίνεται από πολλούς ορειβάτες τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα μιας και τα τελευταία μέτρα απαιτούν αναρρίχηση και μάλιστα εκτεθειμένη σε κάποια σημεία. Η ανάβασή μας ξεκινάει από το εκκλησάκι της Ανάληψης στα Άγναντα, όπου περάσαμε μια υπέροχη βραδιά στο φιλόξενο παρακείμενο οίκημα. Από το εκκλησάκι κινούμαστε προς την κορυφογραμμή και σε περίπου 3 ώρες φτάνουμε. (περιγραφή της διαδρομής για την κορυφογραμμή θα βρείτε εδώ).

Όσες φορές κι αν ανεβαίνω στα Τζουμέρκα καταλαβαίνω το νόημα που βρίσκω στην ορειβασία!!! Είναι ακριβώς η δυσκολία του βουνού σε συνδυασμό με τις απίστευτες εικόνες φυσικής ομορφιάς που σου προκαλούν συναισθήματα απερίγραπτα. Με τι να ξεκινήσεις  την περιγραφή σου: τις διαφορετικές αποχρώσεις του πράσινου που συναντάς στις χαμηλότερες ζώνες του βουνού, τις απόκρημνες κορυφές, τις απίστευτες κόψεις ή τη θέα;