Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πρώτη μας πεζοπορική εξόρμηση μετά από την σχεδόν τρίμηνη καραντίνα. Περίπου 60 μικροί και μεγάλοι γέμισαν το μονοπάτι που οδηγεί από τη Γλυκή στο Κάστρο της Κιάφας. Ένα πανέμορφο μονοπάτι που ελίσσεται αρχικά πάνω από τον Αχέροντα ποταμό και στη συνέχεια ανεβαίνει στο κάστρο της Κιάφας μέσω της Σκάλας Τζαβέλαινας. Η ζέστη ήταν αρκετή και έτσι στο γυρισμό πολλοί είναι αυτοί που βούτηξαν στα κρύα νερά του Αχέροντα.

Αρχές Ιουνίου ο καιρός πολύ καλός και εμείς ξεκινάμε για τον Γράμμο. Σκοπός μας να επισκεφτούμε την αλπική λίμνη Γκιστόβα και να ανεβούμε στην κορυφή.  Δυστυχώς όμως ο καιρός είχε άλλα σχέδια για εμάς. Η ομίχλη περιόριζε την ορατότητά μας και έτσι αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε. Αποφασιζουμε να εκμεταλευτούμε τη μέρα και να δούμε το νοσοκομείο των ανταρτών το οποίο βρίσκεται στην περιοχή.

Σάββατο μεσημέρι, και τα μέλη του συλλόγου ξεκινούν με προορισμό το Πληκάτι. Μετά από περίπου τρεις ώρες έχουμε ήδη φτάσει στο χωριό· αφού στήσαμε τις σκηνές, μαζευτήκαμε σε ένα μαγαζί του χωριού, στο οποίο καθήσαμε ανταλλάσσοντας απόψεις και περνώντας ευχάριστα τον χρόνο μας. Κάπως έτσι, λίγες ώρες μετά, ολοκληρώθηκε η πρώτη από τις δύο ημέρες της εκδρομής μας.

Το πρωί της Κυριακής μας βρίσκει να παίρνουμε το λεωφορείο με κατεύθυνση προς το Ασημοχώρι, ένα χωριό στα σύνορα με την Αλβανία μετά την Κόνιτσα. Η πρόγνωση για τον καιρό είναι συννεφιά αλλά λίγο μετά την Φιλιππιάδα αρχίζει να βρέχει, και όλοι σκεφτόμαστε πως θα εξελιχθεί. Η βροχή συνεχίζεται μέχρι περίπου την Κόνιτσα και για καλή μας τύχη εκεί σταματά.

Σάββατο πρωί και η τετραμελής ομάδα μας βρίσκεται στην Άνω Κλειδωνιά έτοιμη να ξεκινήσει για μια επική διάσχιση στην Τύμφη. Η πρόβλεψη του καιρού για το απόγευμα είναι δυσμενείς και εμείς βλέπουμε τα πρώτα σύννεφα να κλείνουν την Γκαμήλα.

Ξεκινάμε λοιπόν περπατώντας για περίπου μία ώρα σε χωματόδρομο με κατεύθυνση προς την κορυφή της Κούλας και όντως μια πολύ ψιλή βροχή που αρχίζει να πέφτει μας προβληματίζει λίγο για το τι μέλει γενέσθαι, αν οι μπόρες έρθουν νωρίτερα. Εγκαταλείπουμε τον χωματόδρομο και βρισκόμαστε σε μονοπάτι που κινείται μέσα σε πανέμορφο δάσος. Η ομίχλη που έχει κατέβει μας χαρίζει πανέμορφες εικόνες που σίγουρα δεν θυμίζουν σε τίποτα καλοκαίρι.

Ξημερώματα Κυριακής ξεκινάει η ομάδα μας από την Άρτα με προορισμό το Πεντάλοφο. Μπαίνουμε στο λεωφορείο και σχεδόν 4 ώρες αργότερα φτάνουμε στην αφετηρία μας, ένα πλάτωμα με κιόσκι λίγο πρίν τον Πεντάλοφο. Οι διαδρομές δυο: η πιο εύκολη θα ανέβει στον προφήτη Ηλία από τις σκάλες και θα κατέβει ακολουθώντας το μονοπάτι που περνάει κάτω από τα απόκρημνα βράχια μέσα σε πανέμορφο δάσος οξιάς και η δεύτερη θα κάνει τη διάσχιση του ορεινού όγκου κάτι που πρώτη φορά επιχειρεί ο σύλλογός μας.

Το φθινόπωρο είναι η ιδανική εποχή για να επισκεφτείς δάση με οξιές. Είναι η περίοδος που τα δέντρα αλλάζουν τα χρώματα των φύλλων τους από πράσινα σε χρυσαφί, κίτρινα και κόκκινα με αποτέλεσμα να υπάρχει μια πανδαισία χρωμάτων για τα μάτια μας. 

Προσωπικά ήταν η πρώτη μου φορά που πήγαινα στο Βόιο και μπορώ να πω, χωρίς να θέλω να υπερβάλλω, πως έμεινα έκπληκτος. Κατά την γνώμη μου είναι ένα από τα πιο όμορφα βουνά (το 80% αποτελείται από δάσος οξιάς και ρόμπολου), είναι μια εύκολη πεζοπορική διαδρομή χωρίς απότομες ανηφόρες και με ομαλό έδαφος και  τέλος προσφέρεται για διάσχιση.

Όλοι έχουμε ακούσει για τα βουνά της Βόρειας Πίνδου. Αρκετοί από εμάς έχουμε περπατήσει και έχουμε ανέβει στα βουνά της. Όμως μια ολοκληρωμένη διάσχιση από το Μέτσοβο έως τα χωριά της Κόνιτσας δεν είχαμε κάνει. Ο ΕΟΣ Άρτας για το 2019 αποφάσισε να την πραγματοποιήσει. Κατάφυτες πλαγιές, βαθιά και ορμητικά ρέματα και ποτάμια, δασωμένες χαράδρες, ψηλές κορυφές και αλπικές λίμνες: όλα αυτά θα τα συναντήσουμε στην τριήμερη διάσχιση.

Αναχώρηση λοιπόν από Άρτα στις 6:00 το πρωί και σε 2 ώρες είμαστε στην αφετηρία της διαδρομής μας, στην τεχνητή λίμνη Πηγών Αώου. Ανηφορίζουμε το μονοπάτι για το Μαυροβούνι μέσα στην πρωινή ησυχία του δάσους από ρόμπολα. Στο οροπέδιο θαυμάζουμε και φωτογραφίζουμε τα αστραποκαμένα δέντρα που στέκονται όρθια σαν στοιχειά βγαλμένα τα παραμύθια.

Η άνοιξη είναι μια από τις πιο όμορφες εποχές για να απολαύσει κανείς την ορειβασία και πόσο μάλιστα στο Γράμμο που εκτός από την πανοραμική θέα στα επιβλητικά ορεινά συγκροτήματα ενθουσιάζει τον πεζοπόρο με τις εναλλαγές εικόνας και φυσικού τοπίου. 

Η διαδρομή μας ξεκινάει από το Πληκάτι και κινούμαστε σε αρκετά ανηφορικό μονοπάτι το οποίο θα μας οδηγήσει στην κορυφογραμμή. Γύρω μας δεσπόζουν κωνοφόρα και οξιές ενώ μικρά αγριολούλουδα στολίζουν με τα χρώματά τους το νεόφυτο πράσινο χορτάρι. Νερά κυλάνε δίπλα μας σχηματίζοντας καταρράκτες και κάνουν την ανηφόρα λίγο πιο ευχάριστη.

Απόγευμα Σαββάτου και εμείς κατευθυνόμαστε προς το ορεινό όγκο του Κοκκινόλακου και συγκεκριμένα στην καταπράσινη Μεσούντα. Αφού κάνουμε μια βόλτα στο χωριό στήνουμε τις σκηνές μας προκαλώντας το ενδιαφέρον των μικρών κατοίκων του χωριού. 

Η αναχώρηση μας γίνεται στις 6 το πρωί από την πλατεία του χωριού και το πρώτο φως της ημέρας μας βρίσκει να μπαίνουμε στο μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο καταπράσινο φαράγγι του Φάγγου. Το μονοπάτι κινείται πάνω από της όχθη του Αχελώου χαρίζοντας πανέμορφες εικόνες και μερικά τεχνικά περάσματα. Σύντομα φτάνουμε στο σημείο που βρίσκεται το μνημείο του Άρη Βελουχιώτη όπου και ξεκουραζόμαστε. 

Υπάρχουν κάποια βουνά στη ραχοκοκαλιά της Πίνδου άγνωστα στον ορειβατικό κόσμο. Βουνά απαράμιλλης ομορφιάς, που τα γνωρίζουν αυτοί που κατοικούν δίπλα τους, βουνά της Νότιας Πίνδου με ονόματα όπως Κριάκουρας, Φούρκα και Τσιγκόρι. Σ' αυτά τα εντυπωσιακά βουνά αποφάσισε ο ΕΟΣ Άρτας να πραγματοποιήσει την καθιερωμένη τριήμερη διάσχισή του στο τέλος Αυγούστου έχοντας ως αφετηρία το χωριό Μελισσουργοί και τερματισμό το χωριό Αρματολικό, περπατώντας από την κοιλάδα του Αράχθου στην κοιλάδα του Αχελώου.

Η προγραμματισμένη εκδρομή του συλλόγου στα τέλη του Ιούνη μας φέρνει στα βουνά της περιοχής μας και πιο συγκεκριμένα στον επιβλητικό ορεινό όγκο των Τζουμέρκων. Ξεφεύγοντας λίγο από το θέμα θα ήθελα να παρενθέσω τα αποτελέσματα της αναζήτησης μου σχετικά με την ονομασία των Τζουμέρκων. Η ονομασία του βουνού για κάποιους είναι μια σύνθεση των λέξεων τζούμα (βουνό) και της ομηρικής λέξης έρκος δηλαδή προπύργιο. Πιο πιθανή όμως είναι η άποψη του Vasmer ότι προέρχεται από τη σλαβική λέξη για τον ελλέβορο.

Φοβερές εικόνες από τη διήμερη διάσχιση των Τζουμέρκων που κάναμε 17 & 18 Σεπτέμβρη 2016 στα πλαίσια του προγράμματος του ΕΟΣ Άρτας. Από Πράμαντα καταλήξαμε Βουργαρέλι περπατώντας σχεδόν συνέχεια πάνω στην αλπική και άγρια κορυφογραμμή του καταπληκτικού αυτού βουνού!

Ο σύλλογός μας πραγματοποίησε μία ακόμη διήμερη εξόρμηση αυτό το Σάββατο-κύριακο. Αυτή τη φορά προς τα δικά μας υπέροχα Τζουμέρκα. Το απόγευμα του Σαββάτου αφήσαμε τη ζέστη της Άρτας με κατεύθυνση τον Καταρράκτη προσμένοντας τη γνωστή δροσιά του. Στόχος μας ήταν να διασχίσουμε τον ορεινό όγκο που περιγράφει το μονοπάτι ξεκινώντας από τον Καταρράκτη, περνώντας από την ιστορική Σκάλα Σταμάτη, συνέχεια στη Μπρέσιανη κι από εκεί στους Μελισσουργούς.

Πρωί της Κυριακής ξεκινάμε από την Άρτα με κατεύθυνση τα χωριά του Ζαγορίου. Φτάνουμε στο Δικόρυφο και η πορεία μας ξεκινάει σε χωματόδρομο μέσα σε δάσος. Από τα πρώτα μέτρα οι μανιταροσυλλέκτες αρχίζουν να γεμίζουν τις σακούλες τους με μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών. Συνεχίζουμε ώσπου βγαίνουμε σε χωματόδρομο και από εκεί φτάνουμε στους κήπους. Περνάμε από το τρίτοξο γεφύρι του Κοντοδήμου και συνεχίζουμε στην κήτη του ποταμού μέχρι το γεφύρι του Κόκορη. Από εκεί κινούμαστε πάνω στο παλιό μονοπάτι και φτάνουμε στην ιστορική σκάλα της Βίτσας την οποία ανεβαίνουμε για να φτάσουμε στο χωριό της Βίτσας.

Την Κυριακή 20 Μαϊου ο ΕΟΣ Άρτας πραγματοποίησε ορειβατική εξόρμηση στη Δρακόλιμνη, ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή: Μικρό Πάπιγκο - Καταφύγιο Αστράκας - Δρακόλιμνη. Στην εξόρμησή μας συμμετείχαν πολλά άτομα με κύριο χαρακτηριστικό τον ενθουσιασμό, την επιμονή και την υπερπροσπάθεια, για κάποιους με μικρή εμπειρία, ώστε με την βοήθεια και την ενθάρρυνση των πιο έμπειρων μελών του συλλόγου να καταφέρουν να φτάσουν όλοι στη Δρακόλιμνη.

Συγκεκριμένα ξεκινώντας από το Πάπιγκο και έχοντας μπροστά και δεξιά μας την κορυφή Αστράκα και τους Πύργους του Πάπιγκου, κινηθήκαμε ως μια συγκροτημένη ομάδα, κάνοντας στάσεις στις 3 βρύσες εφοδιαζόμενοι με νερό (η μεσαία βρύση είχε ελάχιστο νερό), φτάνοντας σε λιγότερο από 3 ώρες στο καταφύγιο.

Στο παρακάτω κείμενο ένα καινούριο μέλος, o Παντελής Βλαχάς, του Συλλόγου μας, περιγράφει τις εμπειρίες του.Ας διαβάσουμε το κείμενο και ας απολαύσουμε τις φωτογραφίες από την αγαπημένη του μέχρι στιγμής εκδρομή.

Ένα από τα ομορφότερα και πιο επιβλητικά βουνά της περιοχής μας είναι η Κακαρδίτσα. Η αναχώρηση έγινε το Σάββατο το μεσημέρι με προορισμό το χωριό Ματσούκι. Η διαδρομή για το χωριό κουραστική αλλά με θέα που ανταμείβει. Ο καιρός δυστυχώς άσχημος με μια δυνατή βροχή την ώρα που φτάσαμε στο χωριό.

To πρωινό ξύπνημα ήταν αναπόφευκτο αλλά όλοι γνωρίζαμε ότι αξίζει τον κόπο. Πλατεία Κιλκίς λοιπόν, 06:30 το πρωί και φύγαμε για την εξόρμηση μας. Η συμμέτοχη αρκετά ικανοποιητική και προορισμός η πανέμορφη περιοχή της Βάλια Κάλντα και συγκεκριμένα η κορυφή Κακοπλεύρι Μηλιάς (2.159 μ) μέσω Σαλατούρας. Στο λεωφορείο ο αρχηγός της εκδρομής, ίσως ο μοναδικός που είχε ενέργεια τέτοια ώρα, μας έδωσε κάποιες πληροφορίες για την πορεία που θα ακολουθήσουμε.

Η τελευταία εξόρμηση για φέτος μας έφερε και πάλι στα αγαπημένα μας όρη Βάλτου και συγκεκριμένα στην Καλάνα. Παρά το χαμηλό της υψόμετρο η κορυφογραμμή της παρουσιάζει έντονο ορειβατικό ενδιαφέρον με αρκετά τεχνικά περάσματα, απότομες ορθοπλαγιές και εντυπωσιακή θέα προς τον Αμβρακικό, τα Άγραφα και το Βελούχι ενώ από κάτω μας βλέπουμε τον Αχελώο και την τεχνητή λίμνη Κρεμαστών.

Η μέρα είναι μικρή και για αυτό ξεκινάμε πολύ νωρίς από την Άρτα με κατεύθυνση το Παλιό Χαλκιόπουλο όπου μας περιμένει ο ΣΕΟ Πάτρας, μέλη από τους ορειβατικούς συλλόγους Αγρινίου και Κορίνθου και η Ομάδα Πεζοπορίας/Ορειβασίας Ορεινού Βάλτου. Φτάνοντας μας περιμένει καλωσόρισμα με τοπικά προϊόντα, τσάι και καφέ προσφορά της τοπικής κοινότητας Χαλκιόπουλου και της Ο.Π.Ο.Ο. Βάλτου.