Ένα ακόμα κυριακάτικο πρωινό μας βρίσκει στο λεωφορείο. Καθώς αρχίζει να ξημερώνει, ούτε ένα σύννεφο δεν φαίνεται στον ουρανό και απέναντί μας βλέπουμε τα Τζουμέρκα μέσα στο χιόνι. Αυτή τη φορά δεν είναι αυτά ο προορισμός μας αλλά τα μονοπάτια που ενώνουν τα χωριά Ματσούκι, Καλαρρύτες και Συράκο. Μετά από 3 περίπου ώρες φτάνουμε στην στρατιωτική γέφυρα πριν το Ματσούκι που αποτελεί και την αφετηρία μας. Θα γίνουν δυο διαδρομές, μία μεγάλη Ματσούκι – Συράκο – Καλαρρύτες και μία μικρότερη Ματσούκι – Καλαρρύτες.

Πρωί Κυριακής ξεκινάμε  για τους Μελισσουργούς. Ο ουρανός είναι πεντακάθαρος και ούτε ένα σύννεφο δεν τον σκιάζει. Αρχίζουμε το περπάτημά μας από το τον χωματόδρομο που οδηγεί στο καταφύγιο των Μελισσουργών και από εκεί και μετά κινούμαστε σε μονοπάτι που κινείται μέσα σε δάσος. Σύντομα φτάνουμε σε ξέφωτο από όπου θαυμάζουμε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς καταρράκτες το γνωστό Νερουλά με ανάπτυγμα 350μ. που πηγάζει κάτω από την κορυφή της Στρογγούλας.  

Όσες φορές κι αν ανεβαίνω στα Τζουμέρκα καταλαβαίνω το νόημα που βρίσκω στην ορειβασία!!! Είναι ακριβώς η δυσκολία του βουνού σε συνδυασμό με τις απίστευτες εικόνες φυσικής ομορφιάς που σου προκαλούν συναισθήματα απερίγραπτα. Με τι να ξεκινήσεις  την περιγραφή σου: τις διαφορετικές αποχρώσεις του πράσινου που συναντάς στις χαμηλότερες ζώνες του βουνού, τις απόκρημνες κορυφές, τις απίστευτες κόψεις ή τη θέα;

Κριάκουρας μια κορυφή που βρίσκεται πάνω από τα χωριά Θεοδώριανα και Νεράιδα. Η προσέγγισή της γίνεται συνήθως από αυτά τα χωριά. Υπάρχει όμως και μια εξίσου όμορφη αν και πολύωρη διαδρομή από τους Μελισσουργούς. Η κυκλική πορεία που ακολουθούμε έχει διάρκεια περίπου 13 ώρες. Ξεκινάμε πολύ πρωί (5:30) από το Ορειβατικό καταφύγιο των Μελισσουργών. Για κακή μας τύχη στο ρέμα Κοφερίτα έχουν πέσει πολλά βράχια, με αποτέλεσμα να μην περνάει αυτοκίνητο και να πρέπει να περπατήσουμε πολύ ώρα στο χωματόδρομο.

 Έπειτα από δύο εκδρομές σε συνεργασία με τον ΕΟΣ Πρεβεζας (Αχέρωντας, Βικάκι) και την διοργάνωση της ΣΟΣΔΕΗ στο καταφύγιο των Μελισσουργών, ο σύλλογος μας πραγματοποιεί για τη νέα σεζόν την πρώτη του εξόρμηση. Αυτή ξεκινάει λίγο έξω από τους Μελισσουργούς, στη θέση Αγκάθι και περνώντας από το Αυτί καταλήγει στα Θεοδώριανα.

Ύστερα από μια βροχερή βδομάδα, ο ήλιος μας χαμογελάει πίσω από τα σύννεφα καθώς κατευθυνόμαστε προς τα Γιάννενα και το Μιτσικέλι. Εκεί θα πραγματοποιηθεί η Συνάντηση Ορειβατικών Συλλόγων Δυτικής Ελλάδας και θα μας φιλοξενήσει ο ΕΟΣ Ιωαννίνων. Σκοπός της συνάντησης είναι να γνωρίστουμε με άτομα από τη γύρω περιοχή που σαν κοινό ενδιαφέρον έχουμε την ορειβασία και να πραγματοποιήσουμε μια κοινή πορεία.

Μία ακόμα ορειβατική Κυριακή ξημερώνει! Αυτή τη φορά θα περπατήσουμε παρέα με τον ΕΟΣ Πρέβεζας στο μονοπάτι της Βίδρας. Το μονοπάτι ξεκινάει από τη γέφυρα Τζαρη και καταλήγει στη γεφυρα της Πλάκας. Φτάνουμε στη αφετηρία κατά τις 9 και αμέσως φαίνεται πως η μέρα θα είναι ιδιαίτερα ζεστή.

Ξεκινάμε το περπάτημά μας σε ένα σκιερό μονοπάτι που κινείται δίπλα στο ποτάμι για περίπου 4χμ.. Περπατάμε στις απόκρημνες όχθες του Αράχθου που σαν τεράστιοι πέτρινοι τοίχοι καταλήγουν στο ποτάμι. Κάποτε το μονοπάτι στο κομμάτι από Δαφνωτή μέχρι Σκούπα ήταν αρδευτικό κανάλι που με τα χρόνια έγινε μονοπάτι. Σε πολλά σημεία φαίνονται ακόμα οι αναβαθμίδες από τα παλιά χωράφια.

  Η πρώτη εξόρμηση του Μαΐου έχει χαρακτήρα διημέρου με σημείο συνάντησης και διαμονής το ορειβατικό καταφύγιο Μελισσουργών. Ο αριθμός των επισκεπτών, στην περιοχή μεγάλος, καθώς η 1η Μαΐου δημιουργεί ένα τριήμερο οργανωμένων εξορμήσεων για τους λάτρεις του βουνού. Στο μοτίβο αυτό και ο ορειβατικός Άρτας, με προσέλευση από το βράδυ του Σαββάτου, όρισε σημείο έναρξης της διαδρομής την πηγή Αγκάθι.

Μετά από παύση περίπου 2 μηνών, λόγω καλοκαιριού, ήρθε ο καιρός να δραστηριοποιηθεί και πάλι ο σύλλογος. Πρώτη φθινοπωρινή εξόρμηση λοιπόν με στόχο το όρος Δούσκος ή Νεμέρτσικα. Πρόκειται για ένα βουνό πάνω στα ελληνοαλβανικά σύνορα με την ψηλότερη κορυφή του (Στρακαβέτσι ή Παπίγκι 2.486μ) μέσα στην Αλβανία ενώ η πιο ψηλή κορυφή εντός της Ελλάδας είναι η "Μερόπη" 2.100 μ..

Μερικές φωτογραφίες και βίντεο από τη χειμερινή μας εξόρμηση στη Νεμέρτσικα.

Η Δυτική Ελλάδα περιλαμβάνει πολλά βουνά εκ των οποίων κάποια είναι πραγματικά μεγαλοπρεπή (όπως λόγω χάρη τα Τζουμέρκα). Όμως πέραν αυτών υπάρχουν και άλλες διαδρομές, όμορφες και με μεγάλη ιστορία. Η συμμετοχή στον ορειβατικό σύλλογο μας έδωσε την ευκαιρία, την Κυριακή που μας πέρασε, να ανακαλύψουμε μία από αυτές τις διαδρομές.

Στην ψηλότερη κορυφή των Τζουμέρκων, 30 ορειβάτες από Άρτα και Πρέβεζα θαύμασαν την αυγουστιάτικη πανσέληνο και την εντυπωσιακή ανατολή του ηλίου.

Η ανάβασή μας ξεκινάει από το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία και μετά από σύντομη ανάβαση φτάνουμε στο καταφύγιο Καταρράκτη. Εκεί με αγωνία περιμένουμε να διαλυθούν τα σύννεφα και να δούμε την ανατολή της σελήνης. Και όντως ο καιρός ανοίγει και εμείς θαυμάζουμε το ολόγιομο φεγγάρι να ανατέλλει πίσω από τα Τζουμέρκα. 

Κυριακή πρωί και η ομάδα ξεκινάει προς τα όρη Παραμυθιάς. Κατευθυνόμαστε προς το Καναλάκι και μετά προς τον αρχαιολογικό χώρο Ελέας. Τα Όρη Παραμυθιάς ή Γκορίλας είναι βουνό της Ηπείρου με μέγιστο υψόμετρο 1.658 μέτρα. Βρίσκονται στα όρια του νομού Ιωαννίνων και του νομού Θεσπρωτίας και συνδέονται με τα Όρη Σουλίου. Η δεύτερη του ονομασία Γκορίλας ή Γορίλας αλλά και Κουρίλας, προέρχεται από το παλαιοσλαβικό Gor που σημαίνει βουνό. Είναι ένα βουνό με μικρό υψόμετρο το οποιό απαιτεί μια πολύωρη ανάβαση για την κορυφή.

Ο ΕΟΣ Άρτας πραγματοποίησε την 11 Νοεμβρίου ολιγόωρη πεζοπορική διαδρομή στα γεφύρια του Ζαγορίου περνώντας από τα χωριά: Δίλοφο, Κήποι, Κουκούλι και Βίτσα. Χωρίς καμία βιασύνη, με οπτική διάθεση και οπτική απόλαυση περάσαμε από τα υπέροχης αρχιτεκτονικής πετρόκτιστα γεφύρια: καπετάν Αρκούδα, Καλογερικό, Λαζαρίδη, Μίσιου και Κόκορη.

Περπατήσαμε σε καλοσυντηρημένα μονοπάτια μέσα σε ένα συνεχές δάσος οξιάς, θαυμάσαμε τα αναρριχητικά πεδία που ορθώνονταν τριγύρω μας καθώς και την ομορφιά και αρχοντιά των χωριών. Αυτό που δεν είδαμε στη διάρκεια της διαδρομής ήταν το ποτάμι, ο Βίκος. Αντ' αυτού πέτρες και κροκάλες, δίχως σταγόνα νερού, μ' αυτή την πρωτοφανή φθινοπωρινή ξηρασία.

Η διαδρομή ξεκινάει από τη θέση Χαλκιά και καταλήγει μετά από πορεία περίπου 2 ωρών στην κορυφή Πινακούλι στο Αθαμάνιο Άρτας. Είναι σηματοδοτημένη με κόκκινη σήμανση με αφετηρία τα 1377μ..

Η θέση Χαλκιά βρίσκεται επί της επαρχιακής οδού Αθαμανίου - Θεοδωριάνων και η σήμανση αρχίζει στα αριστερά πάνω σε δεξαμενή νερού (βλέπε χάρτη για λεπτομέρειες). 

Χάρτες της διαδρομής υπάρχουν αναρτημένοι και στο Αθαμάνιο.

Τέλος Δεκέμβρη και τα χιόνια έχουν αρχίσει να πέφτουν στα Τζουμέρκα. Αποφασίζουμε λοιπόν να ανέβουμε στην κορυφή Ρόκα. Μια κορυφή που δεν ανεβαίνεται από πολλούς ορειβάτες τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα μιας και τα τελευταία μέτρα απαιτούν αναρρίχηση και μάλιστα εκτεθειμένη σε κάποια σημεία. Η ανάβασή μας ξεκινάει από το εκκλησάκι της Ανάληψης στα Άγναντα, όπου περάσαμε μια υπέροχη βραδιά στο φιλόξενο παρακείμενο οίκημα. Από το εκκλησάκι κινούμαστε προς την κορυφογραμμή και σε περίπου 3 ώρες φτάνουμε. (περιγραφή της διαδρομής για την κορυφογραμμή θα βρείτε εδώ).

Δυο λεωφορεία γεμάτα κόσμο έχουνε φτάσει στο  χωρίο Σαμαρίνα από οπού ξεκινάει η πορεία με προορισμό το Δίστρατο. Δυο μικρές φυσαλίδες που κατάφεραν να δραπετεύσουν από τον βυθό, την άβυσσο της αστικής καθημερινότητας που έχουμε επιβάλλει στον εαυτό μας, και είναι έτοιμες να φτάσουν στην επιφάνεια, να ενωθούν με το οξυγόνο, να ποτιστούν στο φως.

Κάποιοι είναι βιαστικοί. Μοιάζουν με μωρά που βιάζονται να θηλάσουν, να χορτάσουν την πεινά τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν γυρίσει πίσω στον αμνιακό σάκο, εκεί που γεννιέται η ζωή και συντηρείται από την ίδια τη μητέρα χωρίς καμιά προσπάθεια. Κάποιοι όμως μένουμε πίσω και δεν βιαζόμαστε καθόλου. Αντιθέτως περιμένουμε υπομονετικά, αμβλύνοντας όσο μπορούμε τις αισθήσεις μας, ρουφώντας κάθε οσμή, αποτυπώνοντας  κάθε εικόνα που μας προσφέρει η φθινοπωρινή αλλαγή της φύσης, απολαμβάνοντας ξεχωριστά κάθε βήμα. Περιμένοντας... 

Κυριακή πρωί ξεκινάμε από την Άρτα με προορισμό το Καπέσοβο. Η πρόγνωση του καιρού για την περιοχή είναι συννεφιά αλλά στην Άρτα έχει βρέξει αρκετά όλη τη νύχτα με αποτέλεσμα πολύ να "φοβηθούν" και να μην έρθουν. Οι πιο τολμηροί επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο και καθώς πλησιάζουμε στα Ζαγόρια βλέπουμε τον καιρό να ανοίγει.

Σκάλα Σταμάτη με τον ΕΟΣ Άρτας και συμμετοχή πολλών φίλων του βουνού από άλλες πόλεις.

Μία 10ωρη διάσχιση στον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων, γεμάτη περιπέτεια, απρόσμενα, εκπλήξεις, επιβλητική και άγρια ομορφιά που προσφέρουν οι αμέτρητες κορφές και χαράδρες τριγύρω μας, περπάτημα ωρών στο χείλος του γκρεμού και μια κατάβαση στη βάση μας ιδιαίτερα επίπονη, λόγω της πολύωρης προσπάθειας ισορροπίας στο μεγάλης κλίσης και γεμάτο σαθρές πέτρες έδαφος.