Κυριακή πρωί η ομάδα μας ξεκινάει από την Άρτα με κατεύθυνση το Βουλγαρέλι. Συνεχίζουμε στον δρόμο προς Πλουμπέικα και αφήνουμε τα αυτοκίνητα μας λίγο πριν το εκκλησάκι, με το βουνό να δεσπόζει πάνω από τα κεφάλια μας.

Κυριακή της Αποκριάς και ο ΕΟΣ Άρτας αποφασίζει να γιορτάσει τη μέρα αυτή με μια ανάβαση στα αγαπημένα μας Τζουμέρκα. Η παρέα μας μεγάλη μιας και έχουμε συμμετοχές από Γιάννενα, Αθήνα και Κέρκυρα! Η πορεία μας ξεκινάει με πολύ καλό καιρό επιτρέποντας μας να χαρούμε το μεγαλείο της φύσης σκεπασμένο από ένα ολόλευκο πέπλο χιονιού. Φτάνοντας στην κορυφογραμμή λίγα πρόσκαιρα σύννεφα κλείνουν το ουρανό όμως για καλή μας τύχη σύντομα ανοίγουν. Με κέφι και καρναβαλική διάθεση φτάνουμε στην κορυφή απολαμβάνοντας στο έπακρο την όμορφη μέρα.

Περισσότερες πληροφορίες για τη διαδρομή θα βρείτε εδώ.

Σμόλικας (2.637μ.), από τα πιο όμορφα βουνά της Ελλάδας. Περικυκλωμένο από δάσος με πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Δυστυχώς η προσέγγισή του είναι δύσκολη μιας και είναι αρκετά απομακρυσμένος από κάποιον κεντρικό οδικό άξονα. Ξεκινάμε μεσημέρι του Σαββάτου προς το χωριό Κεράσοβο ή Αγία Παρασκευή από όπου θα ξεκινήσει η ανάβασή μας. Φτάνοντας όσοι προτιμήσαμε να κοιμηθούμε στην ύπαιθρο στήνουμε τις σκηνές μας και κάνουμε μια βόλτα στο χωριό το οποίο φαίνεται να ζωντανεύει το καλοκαίρι. Πέφτουμε για ύπνο νωρίς μιας και η εκκίνηση είναι για τις 5:30 την επόμενη ημέρα.

Πολλές φορές οι λέξεις σηματοδοτούν τις καταστάσεις. Ο Σμόλικας (από το Σμόλυγκας δηλαδή ο άγρυπνος φύλακας), η δρακόλιμνη και η Βάλια Κίρνα (Κοιλάδα των Δαιμόνων) φαντάζουν σαν λέξεις που παραμένουν για να σου θυμίζουν το παρελθόν σαν αναμνήσεις!

Σ' ένα ξεχωριστό μονοπάτι είχαν την ευκαιρία να περπατήσουν όσοι συμμετείχαν στην εξόρμηση της Κυριακής. Η σκάλα Τζαβέλαινας ξεκινάει από το χωριό Γλυκή και κινείται τραβερσαριστά πάνω σε πλαγιά προσφέροντας θέα προς το κάστρο της Κιάφας ενώ από κάτω ρέει ο Αχέροντας. 

Η μέρα ηλιόλουστη και με πολύ καλή διαύγεια μας επέτρεψε να θαυμάσουμε τη θέα που απλώνονταν γύρω μας. Περπατώντας ανάμεσα σε δάση οξιάς αλλά και σε ράχες με θέα διανύσαμε περίπου 25 χιλιόμετρα χαράσσοντας μια κυκλική πορεία με αρχή και τέλος το Μέτσοβο.

Την Κυριακή είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μια πανέμορφη διαδρομή στο Στούρο στo Ζαγόρι. Η πορεία μας ξεκινάει από το Μονοδένδρι και τελειώνει στον Ελαφότοπο περνώντας μέσα από το Πέτρινο δάσος.

Τζουμέρκα: μια περιπέτεια στα ελληνικά Ιμαλάια

Στρογγούλα μια από τις ψηλότερες και πιο απαιτητικές κορυφές των Τζουμέρκων. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να την κατακτήσει κανείς, εμείς επιλέξαμε να την ανεβούμε από το χωριό Άγναντα. Με το αμάξι κατευθυνόμαστε προς το εκκλησάκι της Ανάληψης πeρνώντας από τον συνοικισμό Κονάκια. Αφήνουμε το αμάξι σε μια στροφή του δρόμου και ακολουθούμε το σηματοδοτημένο (με κόκκινο) μονοπάτι για την Ανάληψη. Περπατάμε στο χωματόδρομο για περίπου 10 λεπτά και μόλις φτάσουμε σε αδιέξοδο ξεκινάει το μονοπάτι.

Μετά από πολλές αναβολές, λόγω καιρού και εκλογών, η ανάβαση στη Στρογγούλα πραγματοποιήθηκε!! 9:20 βρισκόμαστε έξω από το εκκλησάκι της Ανάληψης στην Άγναντα. Κάποιοι έχουν περάσει εκεί τη βραδιά ενώ η υπόλοιπη ομάδα ήρθε το πρωί. Αρχίζουμε να περπατάμε στο χωματόδρομο που μετά από λίγο τον εγκαταλείπουμε για να πιάσουμε τη ράχη που θα μας οδηγήσει στην κορυφογραμμή των Τζουμέρκων.

Τζουμέρκα... ένας άγριος τόπος για σκληροτράχηλους ανθρώπους που κάθε χρόνο ανέβαζαν (και κάποιοι ακόμα ανεβάζουν) τα ζώα τους σε οροπέδια, όπως αυτό της Μπρέσιανης, για τους καλοκαιρινούς μήνες. Πριν δύο χρόνια είχαμε την τιμή και την τύχη να μας φιλοξενήσουν στο οροπέδιο της Μπρέσιανης δύο από αυτούς, ο κ. Γιώργος και ο κ. Δημήτρης. Για να περιγράψω τις στιγμές που ζήσαμε εκεί σε ένα Σαββατοκύριακο, τις ιστορίες που ακούσαμε αλλά και την ζεστασιά και φιλοξενία με την οποία μας δέχτηκαν θα χρειαζόμουν πολλές σελίδες.

Η προγραμματισμένη εξόρμηση της Κυριακής 2/02/20 ήταν για τη Σκάλα Κυψέλης και επιστροφή από τη Σκάλα Ράμιας. Όταν μιλάμε για σκάλες στα Τζουμέρκα εννοούμε παλιά μονοπάτια που οι κάτοικοι των ορεινών κοινοτήτων ανέβαζαν τα ζώα τους για την αναζήτηση πλούσιας τροφής. Τα μονοπάτια αυτά καθώς περνάνε τα χρόνια και πλέον σχεδόν κανένας δεν τα περπατάει κινδυνεύουν να χαθούν.

Ταξιδεύοντας με κατεύθυνση προς τα Γιάννενα κάποια στιγμή στο αριστερό μας χέρι θα δούμε να ξεπροβάλει ένα μακρόστενο βουνό... αυτός είναι ο Τόμαρος. Ένα βουνό το οποίο το βλέπουμε πολύ συχνά, το έχουμε συνηθίσει και για κάποιο λόγο θεωρούμε πως θα είναι "εύκολο". Όπως θα διαπιστώσουμε όμως ο Τόμαρος κρύβει καλά τα μυστικά του.

Η ορειβατική μας ομάδα θα πραγματοποίσει δύο διαφορετικές διαδρομές.

Την Κυριακή, 22.01.2017, ο σύλλογός μας πραγματοποίησε μία ακόμα ''απόδραση'' προς το βουνό του νομού Ιωαννίνων, Τόμαρο (Ολύτσικα για τους παλαιότερους). Λόγω των σφοδρών χιονοπτώσεων των τελευταίων ημερών τροποποιήσαμε το πρόγραμμα της ανάβασης. Αντί για την Δωδώνη, αφετηρία μας έγινε το χωριό Μελιγγοί. Ξεκινήσαμε στις 08:15 την ανάβαση και το βουνό μας έδειξε από νωρίς τα 'δόντια'' του. 

Ορεινοί όγκοι, άγνωστοι και αδιάφοροι για τον πολύ κόσμο, όμως για τους λάτρεις του βουνού που αρέσκονται σε 10ωρες ορειβατικές περιπέτειες μέσα σε ατέλειωτα πευκοδάση, και στα λίγα ξέφωτα, όπου λάμπουν οι χιονοσκεπείς κορυφές του Γράμμου, του Σμόλικα, της Τύμφης, της Νεμέρτσικας, ενώ η χαράδρα του Αώου και ο κάμπος της Κόνιτσας πνίγονται στην ομίχλη, σημαίνουν πάρα πολλά.

 Το πρωί της Κυριακής μας βρίσκει να ξεκινάμε από την Άρτα για τα Γιάννενα όπου θα συναντήσουμε τα μέλη του ΕΟΣ Ιωαννίνων και θα ξεκινήσουμε παρέα για την κοινή μας εξόρμηση. Αφετηρία της διαδρομής μας θα είναι το Τσεπέλοβο. Ξεκινάμε μέσα από το χωριό και σύντομα εγκαταλείπουμε τα όμορφα σοκάκια του για να ακολουθήσουμε χωματόδρομο που μας ανεβάζει προς τα αλπικά λιβάδια της Τύμφης.

Το βουνό που σε συναρπάζει με το ανάγλυφο τοπίο του και τις πολλές διαδρομές του. Σάββατο ανάβαση στο φιλόξενο καταφύγιο και το απογευμα διαδρομή στη Δρακόλιμνη. Κυριακή πρωί ανάβαση στην Γκαμήλα και από εκεί στην Αστράκα εν συνεχεία κατάβαση στό Μ.Πάπιγκο.

Στις 06:00 ξεκινάμε 18 άτομα από την Άρτα με προορισμό το Βραδέτο Ζαγορίου. Στις 09:00 ξεκινάμε να ανεβαίνουμε το μονοπάτι που ξεκινάει από μία στάνη η οποία βρίσκεται λίγο πριν το χωριό.Μπροστά σε μία όμορφη στέρνα με θέα τις κορυφές της Τύμφης υπάρχει ένας χάρτης της περιοχής. Κατηφορίζουμε λίγο και το μονοπάτι μας οδηγείε σε πλαγιά με θέα το Τσεπέλοβο.

Σάββατο μεσημέρι ξεκινάμε από την Άρτα με κατεύθυνση την Κόνιτσα και από εκεί αρχίζουμε την πεζοπορία μας προς το Σάδι Μύγας, περνώντας πρώτα από τη γραφική Μονή Στομίου. Δυστυχώς το βάρος του εξοπλισμού μας κάνει να κινούμαστε αργά με αποτέλεσμα να σταματήσουμε στις λάκες πριν το Σάδι Μύγας και όχι στο Σάδι όπως είχαμε προγραμματίσει αρχικά.

Φαράγγι Βίκου, μια από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ήπειρο, μέσα στο πράσινο. Η ομάδα μας αποτελούνταν από 96 άτομα ανάμεσα μας και 13 παιδιά με το πιο μικρό να πηγαίνει στην Δ' τάξη. Πολλοί από τους συμμετέχοντες έρχονταν μαζί μας για πρώτη φορά και ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα σε κάποια από τις εκδρομές μας.

Μία από τις πιο όμορφες εκδρομές είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε την Κυριακή. Το ταξίδι μας προς το Μονοδένδρι ξεκινάει πρωί από την Άρτα και σε όλη τη διαδρομή μας συντροφεύει ομίχλη κάνοντας το τοπίο μυστηριακό. Φτάνουμε στο χωριό και κινούμενοι μέσα σε ένα πέπλο υδρατμών αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προσεκτικά προς τον πυθμένα του φαραγγιού. Τα πάντα γύρω μας είναι καταπράσινα από τις πρόσφατες βροχές και καθώς οι πρώτες ακτίνες του ήλιο διαλύουν την ομίχλη τα πάντα γύρω μας μοιάζουν μαγευτικά.