Από καιρό περιμέναμε να κάνουμε την εκδρομή αυτή! Άσκιο, ένα βουνό που πρώτη φορά το ανέβηκε ο σύλλογός μας. Αφού ακυρώθηκε μια φορά λόγω κακοκαιρίας, τα καταφέραμε και πήγαμε κάτω από ιδανικές συνθήκες!! Το μεσημέρι του Σαββάτου (3-3-12) η ομάδα μας ξεκίνησε από την Άρτα, μετά από σύντομη στάση στα Γρεβενά και έχοντας διανύσει 220km φτάσαμε στο χωριό της Βλάστης, βορειοδυτικά της Κοζάνης.
Η θέα που αντικρίσαμε στο διάσελο πάνω από το χωριό ήταν φανταστική. Ένα τεράστιο οροπέδιο σε υψόμετρο 1240μ. καλυμμένο από ένα λευκό πέπλο χιονιού. Το χειμώνα έχει περίπου 50 κατοίκους, το καλοκαίρι όμως σφύζει από ζωή όταν ανεβαίνουν και οι κτηνοτρόφοι.
Έχοντας πάρει τις πληροφορίες από το βράδυ από τους ντόπιους ξεκινήσαμε το πρωί κατά τις 7 με τη θερμοκρασία στους -5οC. Αφού διασχίσαμε το χωριό κινηθήκαμε νοτιοανατολικά προς το μύλο του Γιαννιώτη που βρίσκεται στην κατάφυτη από οξιές κοιλάδα του Μυρίχου, παραπόταμου του Αλιάκμονα. Περπατώντας πότε δεξιά και πότε αριστερά του ρέματος και ακολουθώντας τον σκεπασμένο με παγωμένο χιόνι αγροτικό δρόμο, μετά από περίπου 2 ώρες πορείας φτάσαμε στη Βασιλική πηγή που φημίζεται για το χωνευτικό νερό της.
Αφού κάναμε μια μικρή στάση για ανεφοδιασμό σε νερό και ενέργεια πήραμε και πάλι το δρόμο της ανάβασης. Από το σημείο αυτό άρχισε η μεγάλη ανηφόρα και αυξήθηκε και ο βαθμός δυσκολίας. Αφού διανύσαμε τα 2/3 της διαδρομής 500μ κάτω από την κορυφή το χιόνι ήταν πλέον παγωμένο και η κλίση αυξήθηκε απότομα. Όλη η ομάδα φόρεσε καρφιά (κραμπόν) και αργά-αργά φιδοσέρνοντας φτάσαμε στην κορυφή του Άσκιου στα 2111μ. Το βουνό πήρε το όνομά του μιας και η υπερβόσκηση των προηγούμενων χρόνων δεν έχει αφήσει ούτε ένα δέντρο για ίσκιο. Εκεί μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη αφού λίγο νωρίτερα είχαν φτάσει δύο φίλοι συνορειβάτες από την Πτολεμαΐδα και μας πληροφόρησαν πως από άλλο σημείο ανεβαίνει και ο σύλλογος της Θεσσαλονίκης. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και η θέα από την κορυφή καταπληκτική και βλέπαμε σχεδόν όλη τη βορειοδυτική Ελλάδα. Μπροστά μας απλώνονταν ταν τα Πιέρια , ο Όλυμπος, το Καϊμάκτσαλαν, ο Βαρνούντας, ο Γράμμος, ο Σμόλικας, η Γκαμήλα και η Αστράκα ενώ στο βάθος διακρίνονταν και η Νεμέρτσικα. Δεν χορταίναμε να θαυμάζουμε τη θέα αλλά ο χρόνος περνούσε και έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής η οποία έγινε από την ίδια διαδρομή. Μετά από 8:30 ώρες συνολικής πορείας επιστρέψαμε στην αφετηρία μας.
