Παρασκευή 14 Ιουνίου, είχε έρθει επιτέλους η μέρα που περιμέναμε· η μέρα που θα ξεκινούσαμε για μία εκδρομή συναρπαστική, μια εκδρομή εκτός των συνόρων-μας, πέρα από τα δικά μας βουνά. Πρώτη στάση μας το Σαντάνσκι, για φαγητό και απαραίτητη μετατροπή νομίσματος. Ύστερα από παραμονή μιάς περίπου ώρας εκεί επιβιβαζόμαστε εκ νέου στο λεωφορείο με τελικό προορισμό το Panichishte που βρίσκεται στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού της Ρίλα. Εκεί η μία ομάδα πήρε τον δρόμο για το καταφύγιο, η άλλη αυτόν (δηλ. τον δρόμο) του ξενοδοχείου, όπου θα παρέμενε όλες τις ημέρες της εξόρμησης.

Μέλη του συλλόγου μας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΕΟΣ Καρδίτσας και του ΑΟΣ Αθηνών συμμετέχοντας στο κίνημα #save agrafa. Ένα κατασκηνωτικό διήμερο (8-9/06) στο καταφύγιο Αγράφων Καραμανώλη, που μας έφερε λίγο πιο κοντά στην άγρια ομορφιά των Αγράφων η οποία απειλείται άμεσα από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Στόχος ήταν να γνωρίσουμε μέσα από πεζοπορίες το παρθένο τοπίο της περιοχής και να δώσουμε ένα μήνυμα αντίστασης προς αυτούς που θέλουν να ασελγήσουν στα Άγραφα αλλά και σχεδόν σε όλες τις βουνοκορφές της χώρας μας. Συμμετείχαμε πρωτίστως ως άνθρωποι και ως γονείς άλλα η ορειβασία είναι το μέσο που μας έδεσε άρρηκτα με τον τόπο που περπατάμε, μας άνοιξε τα μάτια της ψυχής ώστε να αντιληφθούμε την ιερότητα και την αναγκαιότητα των κορυφογραμμών και μας εμφύσησε με  το καθήκον διαφύλαξης τους.
Στις τοποθετήσεις που έγιναν το απόγευμα του Σαββάτου ενημερωθήκαμε για τη νομοθεσία αλλά τις κινήσεις διαμαρτυρίας που γίνονται σε άλλες περιοχές της χώρας μας.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ορειβάτες και φυσιολάτρες σχεδόν από όλη την Ελλάδα, υπάρχει όμως η ανάγκη συντονισμού μέσω της ΕΟΟΑ, σύμφωνα με το καταστατικό της οποίας (άρθρο 4) σκοπός της είναι η ενεργός εμπλοκή της σε θέματα προστασίας της ορεινής φύσης, είτε πρωτόβουλα, είτε σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους φορείς.

Βερλίγκα, η αλπική λίμνη στις κορυφές του Λάκμου,που τα νερά της απορροφώνται από το έδαφος και βρίσκουν διέξοδο στα αλπικά λειβάδια και ρέουν σχηματίζοντας εντυπωσιακούς μαιάνδρους. Έτσι δημιουργείται ο Ασπροπόταμος. Ανηφορίζοντας το άδενδρο βουνό κάτω απ' τον καυτό ήλιο, πότε πατώντας στο μαλακό χορτάρι και πότε αγκομαχώντας στις σαθρές πέτρες, μετά από 5 ώρες μπορούμε πλέον να βγάλουμε τα άρβυλα και να βρέξουμε τα πόδια στο παγωμένο νερό. 2 ώρες απόλαυσης του μαγικού τοπίου και 4 ώρες για την επιστροφή στο Ανθοχώρι.

Κυριακή πρωί και εμείς βρισκόμαστε στο δρόμο για μια από τις πιο όμορφες πεζοπορικές διαδρομές, συμμετέχοντας στο 39ο Πανελλήνιο πέρασμα του Βουραϊκού. Η διαδρομή μας ξεκινάει από τη Ζαχλωρού και μαζί με εκατοντάδες πεζοπόρους από όλη την Ελλάδα περπατάμε στις ράγες του τρένου που ενώνει τα Καλάβρυτα με το Διακοφτό. 

Η φύση βρίσκεται στο απόγειό της καθώς καταπράσινα πλατάνια φυτρώνουν στις όχθες του ποταμού ενώ αγριολούλουδα ξεφυτρώνουν σε κάθε μας βήμα. Από τις πηγές τα νερά τρέχουν ασταμάτητα σχηματίζοντας εντυπωσιακούς καταρράκτες στο διάβα τους προς τον ποταμό Βουραϊκό. Διασχίζουμε γέφυρες ενώ από κάτω μας κυλάνε ορμητικά τα νερά και ειδικά στα σημεία όπου το φαράγγι στενεύει βλέπουμε τη δύναμη του νερού που έχει σμιλέψει τα βράχια. 

Περνάμε από στοές και σήραγγες μαζί με δεκάδες άλλους πεζοπόρους που έχουν επιλέξει την πανέμορφη αυτή μέρα για να πραγματοποιήσουν την διάσχιση. Καθώς πλησιάζουμε στη θάλασσα το τοπίο γίνεται λιγότερο άγριο, ο ποταμός φαρδαίνει και χύνεται στη θάλασσα...