Κριάκουρας μια κορυφή που βρίσκεται πάνω από τα χωριά Θεοδώριανα και Νεράιδα. Η προσέγγισή της γίνεται συνήθως από αυτά τα χωριά. Υπάρχει όμως και μια εξίσου όμορφη αν και πολύωρη διαδρομή από τους Μελισσουργούς. Η κυκλική πορεία που ακολουθούμε έχει διάρκεια περίπου 13 ώρες. Ξεκινάμε πολύ πρωί (5:30) από το Ορειβατικό καταφύγιο των Μελισσουργών. Για κακή μας τύχη στο ρέμα Κοφερίτα έχουν πέσει πολλά βράχια, με αποτέλεσμα να μην περνάει αυτοκίνητο και να πρέπει να περπατήσουμε πολύ ώρα στο χωματόδρομο.
Μετά από 30 περίπου λεπτά βρισκόμαστε στην πηγή Αγκάθι και από εκεί συνεχίζουμε τον χωματόδρομο. Την ώρα που αρχίζει να φέγγει ο ήλιος εμείς παίρνουμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο Αυτί. Μετά από 3 περίπου ώρες φτάνουμε στο Αυτί και αντικρίζουμε τα πάντα μπροστά μας καλυμένα με ένα πέπλο σύννεφου και μόνο κάποιες κορυφές να φαίνονται. Μετά από μικρή στάση αρχίζουμε να περπατάμε στην κορυφογραμμή που ενώνει το Αυτί με τον Κριάκουρα. Ύστερα από αρκετά ανεβοκατεβάσματα και αφού περάσουμε από την κορυφή Τούρλα βλέπουμε τον αυχένα του Κριάκουρα με τον χαρακτηριστικό μεγάλο κούκο. Για να φτάσουμε έκει τραβερσάρουμε την τελευταία κορυφούλα χρησιμοποιώντας μονοπάτι που βρίσκεται στη μέση της πλαγιάς. Φτάνοντας στον κούκο κάνουμε άλλη μια μικρή στάση και νιώθουμε πολύ τυχεροί που βρισκόμαστε πάνω από τα σύννεφα και απολαμβάνουμε μια πανέμορφη χειμωνιάτικη μέρα (2 ώρες από το Αυτί).
Ο Κριάκουρας έχει δύο κορυφές, τη βόρεια και τη νότια που είναι πιο ψηλή. Για να προσεγγίσουμε τη νότια βρίσκουμε αχνογραμμένο μονοπάτι με αραιά κόκκινα σημάδια και λίγους κούκους. Σε κάποια σημεία θέλει ψάξιμο και είναι δυσδιάκριτο. Το μονοπάτι μας βγάζει λίγα μέτρα κάτω από την κορυφή. Κινούμαστε πάνω στη γεμάτη πέτρες κορυφογραμμή και μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στην κορυφή. Σε λιγότερο από μία ώρα από τον κούκο πατάμε στην κορυφή. Για την επιστροφή μας επιλέγουμε να κινηθούμε προς τη βόρεια κορυφή και από εκεί να φτάσουμε στο Σταυρό και να καταλήξουμε στους Μελισσουργούς.
Καθώς περπατάμε αναλογιζόμαστε την ετυμολογία της λέξης Κριάκουρας. Την έχουμε δει γραμμένη τόσο σαν Κρυάκουρα όσο και ως Κριάκουρα. Κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο βρήκα κάποιες εξηγήσεις στις απορίες μας. Κρυάκουρας ή Άσπρη Γκούρα (Γκούρα είναι η βραχώδης περιοχή που αναβλύζει νερό και άσπρη γιατί είναι χιονοσκέπαστη, βραχώδης παγωμένη κορυφή που αναβλύζει νερό) το Κρυάκουρας μάλλον προέρχεται από το κρύο και τη κουρά (κουρεύω). Κρύα βράχινη κορυφή που κουρεύτηκε, κατακρημνήστηκε από το κρύο (ο πάγος ως γνωστό είναι η αιτία αποσάρθρωσης των βουνών). Μιας και από ότι φαίνεται δεν υπάρχει ομοφωνία για την ορθογραφία της κορυφής (Κριάκουρας ή Κρυάκουρας) μια άλλη εξήγηση είναι πως εκεί γινόνταν η κουρά την κριαριών. Τέλος στην περιοχή της Κοζάνης τα κριάκουρα είναι τα βράχια, που και αυτό ταιριάζει μιας και στην κορυφή υπάρχουν πολλά.
Αφού φτάσουμε στη βόρεια αποφασίζουμε να ανέβουμε και στην τελευταία κορυφή που ουσιαστικά ενώνει το βουνό 1060 με τον Κριάκουρα. Η ανάβαση αποδεικνύεται πιο μεγάλη από όσο είχαμε υπολογίσει αλλά η κατάβαση μας αποζημιώνει, μιας και το χιόνι βουλιάζει τόσο ώστε να την κάνει ευχάριστη. Στα δεξιά μας αυτό που μου αποσπά την προσοχή είναι ο Όλυμπος που φαίνεται τόσο καθαρά που νομίζεις πως θα δεις τους ορειβάτες που βρίσκονται στο λαιμό. Μετά από 2 ώρες βρισκόμαστε και πάλι στον μεγάλο κούκο στον αυχένα του Κριάκουρα. Το σύννεφο που μας περικυκλώνει βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1800 και έτσι νιώθουμε πολύ τυχεροί που κινούμαστε πάνω από αυτό. Φτάνουμε γρήγορα στο Σταυρό (1:30 περίπου ώρα από τον κούκο) και πλέον αρχίζουμε την κατάβασή μας στο καλοσηματοδοτημένο μονοπάτι προς τη θέση Ανθρωπάκι.
Είμαστε πλέον κάτω από το σύννεφο αλλά και εδώ η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. Από το Ανθρωπάκι κινούμαστε γρήγορα προς το Μελισσουργιώτικο ρέμα και η μέρα που τελειώνει μας βρίσκει να το έχουμε περάσει. Από εκεί κινούμαστε για λίγο στο δρόμο και αφού το περάσουμε άλλη μια φορά προσπαθούμε να βρούμε το κρυφό μονοπάτι που θα μας οδηγήσει γρήγορα στο χωριό. Μετά από λίγο ψάξιμο το βρίσκουμε και φτάνουμε στο χωριό ενώ η νύχτα έχει πέσει για τα καλά.
