Την Κυριακή 05/06 και παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος βρεθήκαμε στο Ζαγόρι.Το Ζαγόρι είναι ένας από τους προορισμούς που προδιαθέτουν τον πεζοπόρο να περιπλανηθεί στα ατελείωτα λιθόχτιστα μονοπάτια του.
Ποτάμια, ρέματα, βουνά (Τύμφη και Μητσικέλι), το φαράγγι του Βίκου -το βαθύτερο παγκοσμίως σε σχέση με το πλάτος του-, σαράντα έξι χωριά, εξήντα υπάρχοντα πετρόκτιστα γεφύρια, και, τέλος, εκατό ακόμα που έχουν καταγραφεί, μα δεν σώζονται. Τα παραπάνω κοσμούν καθ' ολοκληρίαν τον τόπο αυτό - ο οποίος δεν είναι άλλος από το Ζαγόρι. Πάμε λοιπόν να ταξιδέψουμε στον χρόνο σε μια ανοιξιάτικη διαδρομή, όπου τα Ζαγοροχώρια, έχουν βάλει τα καλά τους.
Στη μοναδικής ομορφιάς Δρακόλιμνη Τύμφης βρεθήκαμε την Κυριακή, στην πρώτη εξόρμηση του συλλόγου μετά την καραντίνα. Η Δρακόλιμνης της Τύμφης βρίσκεται στα 2.050μ υψόμετρο και είναι η διασημότερη όλων των αλπικών λιμνών που βρίσκονται στα ελληνικά βουνά και ο δημοφιλέστερος προορισμός στην Τύμφη.
Ποτάμια, ρέματα, βουνά (Τύμφη και Μητσικέλι), το φαράγγι του Βίκου -το βαθύτερο παγκοσμίως σε σχέση με το πλάτος του-, σαράντα έξι (46) χωριά, εξήντα (60) υπάρχοντα πετρόκτιστα γεφύρια, και, τέλος, εκατό ακόμα που έχουν καταγραφεί, μα δεν σώζονται. Τα παραπάνω κοσμούν καθ' ολοκληρίαν τον τόπο αυτό(ν) - ο οποίος δεν είναι άλλος από το Ζαγόρι.
Εκεί, στον τόπο αυτό(ν) πεζοπορήσαμε. Ξεκινώντας από το Δίλοφο, κατευθυνθήκαμε προς τους Κήπους, περνώντας και θαυμάζοντας το πρώτο πέτρινο γεφύρι που βρήκαμε στην πορεία μας, αυτό του Καπετάν Αρκούδα.
Εν συνεχεία, λίγο πριν τους Κήπους συναντήσαμε το γεφύρι του Πλακίδα (άλλως Τρίτοξο, ή/και Καλογερικό) - χάρμα ιδέσθαι. Επόμενο γεφύρι αυτό του Κοντοδήμου Λαζαρίδη (1764), του οποίου η ωραιότητα μας σαγήνευσε όλους. Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στο Κουκούλι, όπου κάναμε στάση για καφέ, ή εναλλακτικά αναψυκτικό. Από εκεί ακολουθώντας το αναμφίβολα εξαιρετικό μονοπάτι επιστρέψαμε μετά από κάμποση ώρα στο Δίλοφο, αφού πρώτα αντικρίσαμε ένα ακόμα -το τελευταίο κατά σειρά στη διαδρομή μας- εκπάγλου κάλλους γεφύρι, αυτό του Μίσιου, τόσο από κοντά -καθώς περπατήσαμε πάνω του- όσο και από ψηλά, από το ξωκ(κ)λήσι του Αγίου Νικολάου. Περίπου μιά ώρα μετά η διαδρομή για την ομάδα είχε ολοκληρωθεί· έτσι, έμπλεοι χαράς, συναισθημάτων και εικόνων επιστρέψαμε το απόγευμα στην πόλη της Άρτας.
Τέλος, ευχαριστώ όλους τους συμμετέχοντες, καθώς και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου, τα οποία στάθηκαν αρωγοί συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης μου εκδρομής ως αρχηγός.
Σάββατο μεσημέρι ξεκινάμε από την Άρτα με κατεύθυνση την Κόνιτσα και από εκεί αρχίζουμε την πεζοπορία μας προς το Σάδι Μύγας, περνώντας πρώτα από τη γραφική Μονή Στομίου. Δυστυχώς το βάρος του εξοπλισμού μας κάνει να κινούμαστε αργά με αποτέλεσμα να σταματήσουμε στις λάκες πριν το Σάδι Μύγας και όχι στο Σάδι όπως είχαμε προγραμματίσει αρχικά.
Σελίδα 1 από 5
