Όλοι έχουμε ακούσει για τα βουνά της Βόρειας Πίνδου. Αρκετοί από εμάς έχουμε περπατήσει και έχουμε ανέβει στα βουνά της. Όμως μια ολοκληρωμένη διάσχιση από το Μέτσοβο έως τα χωριά της Κόνιτσας δεν είχαμε κάνει. Ο ΕΟΣ Άρτας για το 2019 αποφάσισε να την πραγματοποιήσει. Κατάφυτες πλαγιές, βαθιά και ορμητικά ρέματα και ποτάμια, δασωμένες χαράδρες, ψηλές κορυφές και αλπικές λίμνες: όλα αυτά θα τα συναντήσουμε στην τριήμερη διάσχιση.
Αναχώρηση λοιπόν από Άρτα στις 6:00 το πρωί και σε 2 ώρες είμαστε στην αφετηρία της διαδρομής μας, στην τεχνητή λίμνη Πηγών Αώου. Ανηφορίζουμε το μονοπάτι για το Μαυροβούνι μέσα στην πρωινή ησυχία του δάσους από ρόμπολα. Στο οροπέδιο θαυμάζουμε και φωτογραφίζουμε τα αστραποκαμένα δέντρα που στέκονται όρθια σαν στοιχειά βγαλμένα τα παραμύθια.
Ο φετινός χειμώνας μας χάρισε κάποιες από τις πιο όμορφες αναβάσεις στα βουνά της περιοχής μας. Έτσι και η εξόρμηση στον Σμόλικα κλείνει με τον πιο όμορφο τρόπο τις ορειβασίες μας στα χειμερινά βουνά της χώρας μας.
Ο Σμόλικας είναι ένα από τα πιο απομονωμένα και απομακρυσμένα βουνά και παρότι είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της χώρας μας δέχεται λιγοστούς επισκέπτες σε σχέση με τον Όλυμπο. Περίπου 600 μέτρα κάτω από την κορυφή του βρίσκεται η αλπική δρακόλιμνη με τους παραμυθένιους τρίτωνες.
Δυο λεωφορεία γεμάτα κόσμο έχουνε φτάσει στο χωρίο Σαμαρίνα από οπού ξεκινάει η πορεία με προορισμό το Δίστρατο. Δυο μικρές φυσαλίδες που κατάφεραν να δραπετεύσουν από τον βυθό, την άβυσσο της αστικής καθημερινότητας που έχουμε επιβάλλει στον εαυτό μας, και είναι έτοιμες να φτάσουν στην επιφάνεια, να ενωθούν με το οξυγόνο, να ποτιστούν στο φως.
Κάποιοι είναι βιαστικοί. Μοιάζουν με μωρά που βιάζονται να θηλάσουν, να χορτάσουν την πεινά τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν γυρίσει πίσω στον αμνιακό σάκο, εκεί που γεννιέται η ζωή και συντηρείται από την ίδια τη μητέρα χωρίς καμιά προσπάθεια. Κάποιοι όμως μένουμε πίσω και δεν βιαζόμαστε καθόλου. Αντιθέτως περιμένουμε υπομονετικά, αμβλύνοντας όσο μπορούμε τις αισθήσεις μας, ρουφώντας κάθε οσμή, αποτυπώνοντας κάθε εικόνα που μας προσφέρει η φθινοπωρινή αλλαγή της φύσης, απολαμβάνοντας ξεχωριστά κάθε βήμα. Περιμένοντας...
Πολλές φορές οι λέξεις σηματοδοτούν τις καταστάσεις. Ο Σμόλικας (από το Σμόλυγκας δηλαδή ο άγρυπνος φύλακας), η δρακόλιμνη και η Βάλια Κίρνα (Κοιλάδα των Δαιμόνων) φαντάζουν σαν λέξεις που παραμένουν για να σου θυμίζουν το παρελθόν σαν αναμνήσεις!
Σμόλικας (2.637μ.), από τα πιο όμορφα βουνά της Ελλάδας. Περικυκλωμένο από δάσος με πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Δυστυχώς η προσέγγισή του είναι δύσκολη μιας και είναι αρκετά απομακρυσμένος από κάποιον κεντρικό οδικό άξονα. Ξεκινάμε μεσημέρι του Σαββάτου προς το χωριό Κεράσοβο ή Αγία Παρασκευή από όπου θα ξεκινήσει η ανάβασή μας. Φτάνοντας όσοι προτιμήσαμε να κοιμηθούμε στην ύπαιθρο στήνουμε τις σκηνές μας και κάνουμε μια βόλτα στο χωριό το οποίο φαίνεται να ζωντανεύει το καλοκαίρι. Πέφτουμε για ύπνο νωρίς μιας και η εκκίνηση είναι για τις 5:30 την επόμενη ημέρα.
