Κοντά στο χωριό Χαλίκι, στο Περιστέρι, θα συναντήσουμε τη μαγική αλπική Βερλίγκα. Τα νερά της, μαίανδροι που στριφογυρίζουν στο χώρο και τον χρόνο για να βρουν το δρόμο τους προς τη θάλασσα σχηματίζοντας τον Αχελώο.
Ο μύθος θέλει έναν δράκο να ζει κρυμμένος μέσα στη γη και έχοντας μορφή φιδιού να πετάγεται μέσα από τον βράχο. Αφού σύρθηκε για κάποια απόσταση, βρήκε μια τρύπα από την οποία χώθηκε πάλι μέσα στη γη. Από εκεί που βγήκε ο δράκος πετάχτηκε νερό, το οποίο ακολούθησε την φιδίσια πορεία του μέχρι να μπει ξανά μέσα στη γη.
Αυτόν τον μύθο προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε και εμείς την περασμένη Κυριακή 10 Ιουλίου. Η μέρα μας ξεκίνησε νωρίς από το πρωί από την Άρτα με προορισμό το χωριό Χαλίκι Ασπροποτάμου. Λίγο πριν της 8:30 βρισκόμασταν στην είσοδο του απομακρυσμένου αυτού όμορφου χωριού. Ο καιρός μας φυλούσε μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς η θερμοκρασία ήταν αρκετά χαμηλή, και εμείς ερχόμενοι από συνεχής μέρες καύσωνα, με μια βαθιά ανάσα εκεί ψηλά στον καθαρό αέρα νιώσαμε άλλοι άνθρωποι.
Αφού διασχίσουμε το χωριό, η διαδρομή ακολουθεί τον χωματόδρομο έξω από τον οικισμό που οδηγεί προς τα πάνω. Τον ακολουθούμε για λίγο, σύντομα μπήκαμε στο όμορφο από έλατα και οξιές δάσoς.
Οι αγριοφράουλες μας κρατούσαν συντροφιά για περίπου μία ώρα, όπου και αφήνουμε πίσω μας το όμορφο αυτό δάσος. Αρχίζουμε και βαδίζουμε σε υποαλπικό τοπίο, με τη ρίγανη, τη θρούμπη και την άγρια μέντα να γεμίζουν τη μύτη μας, να μοσχομυρίζουν βαδίζοντας γοργά προς τον προορισμό μας. Εκεί κάπου στα 1.600μ αντικρίσαμε, ένα αρκετά σπάνιο λουλούδι. Τον σπάνιο κρίνο της Πίνδου (Lilium chalcedonicum), ένας κάτοικος των βουνών μας τόσο σπάνιος, όπως οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε τα βήματα μας σε αυτά τα βουνά. Μοναχικό με μόνη συντροφιά τον αέρα και το φλισκούνι. Απάτητα, όμορφα, αγνά βουνά και κορυφογραμμές περιμένουν να τις ανακαλύψουμε, εξερευνώντας το εγώ μας. Αφήνοντας πίσω το εγώ και βάζοντας πρώτα το εμείς σαν ομάδα. Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον.
Αφήνοντας πίσω μας αυτό το πανέμοφορ λίλιουμ φτάνουμε στο αλπικό κομμάτι της διαδρομής, και πια η Βερλίγκα είναι στην μια ώρα μακριά μας. Αφού πάρουμε μια αριστερή στροφή και περπατώντας παράλληλα με έναν απότομο βράχο αλλά σε βατό μονοπάτι με ήπια ανηφορική πορεία. Ένας μικρός ανηφορικός λόφος μας χωρίζει πλέον από αυτόν τον μαγευτικό τόπο. Καθώς Αντικρίζουμε το τοπίο για πρώτη φορά συναντάμε τον Κύριο Βαγγέλη τον βοσκό που ήταν με τα ζώα του σε εκείνα τα αλπικά λιβάδια, να μας μιλάει για τον έρωτα για τα βουνά και το επάγγελμα του.
Μέλη της παρέας μας πραγματοποίησαν ανάβαση στην επιβλητική κορυφή του Μέγα Τράπου που απέχει περίπου μια ώρα από τη Βερλίγκα. Στην κατάβαση μας κάναμε μια στάση στους καταρράκτες λίγο κάτω από την Βερλίγκα ( δεν υπάρχει στο αρχείο gps) δροσιστήκαμε και επιστέψαμε από τα ίδια στο χωριό Χαλίκι.
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
(Ο εφιάλτης της Περσεφόνης -
Το αρχείο gps στο wikiloc
