Λόγω της κακοκαιρίας η εξόρμηση αναβάλλεται για τις 24-25/11.

Μία πανέμορφη και απαιτητική εξόρμηση ιδανική για όποιον θέλει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στα προκλητικά Τζουμέρκα. Η πορεία μας ξεκινάει από τους Μελισσουργούς και ανεβαίνουμε, την άγνωστη για πολλούς, Σκάλα Τσίγα η οποία μας οδηγεί στην προκορφή του Κριάκουρα. Από εκεί συνεχίζουμε την κορυφογραμμή που βγάζει στο Σταυρό, μια ανάβαση που χαρίζει υπέροχη θέα προς τα Τζουμέρκα. Περπατώντας στην κορυφογραμμή εκτός από τα Τζουμέρκα μπορούμε να θαυμάσουμε και την Κακαρδίτσα ενώ αν υπάρχει διαύγεια το βλέμμα μας θα σταματήσει στον Όλυμπο.  Η κυκλική διαδρομή που θα ακολουθήσουμε μας οδηγεί προς το τους Μελισσουργούς αφού περάσουμε από τη θέση "Ανθρωπάκι". 

Βαθμός Δυσκολίας:  3

Ώρες πορείας: 10 - 12

Αρχηγός:  Χρήστος Νούτσος (τηλ. 6973219624)

Αναχώρηση: Σάββατο 17:00  από το δημοτικό πάρκινγκ στην πλατεία Ζέρβα

 Διανυκτέρευση: σε σκηνές και στο καταφύγιο Μελισσουργών

Πληροφορίες για τον απαραίτητο εξοπλισμό μπορείτε να βρείτε εδώ.

Για τη συμμετοχή στην εξόρμηση είναι απαραίτητη η επικοινωνία με τον αρχηγό και η φυσική παρουσία στο γραφείο του συλλόγου.

Επικοινωνήστε μαζί μας στο 26810-28030 κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή 9 με 10 το απόγευμα ή ελάτε τις ίδιες ώρες στο γραφείο του συλλόγου Αμβρακίας 38 στην Άρτα.

Ο ΕΟΣ Άρτας πραγματοποίησε την 11 Νοεμβρίου ολιγόωρη πεζοπορική διαδρομή στα γεφύρια του Ζαγορίου περνώντας από τα χωριά: Δίλοφο, Κήποι, Κουκούλι και Βίτσα. Χωρίς καμία βιασύνη, με οπτική διάθεση και οπτική απόλαυση περάσαμε από τα υπέροχης αρχιτεκτονικής πετρόκτιστα γεφύρια: καπετάν Αρκούδα, Καλογερικό, Λαζαρίδη, Μίσιου και Κόκορη.

Περπατήσαμε σε καλοσυντηρημένα μονοπάτια μέσα σε ένα συνεχές δάσος οξιάς, θαυμάσαμε τα αναρριχητικά πεδία που ορθώνονταν τριγύρω μας καθώς και την ομορφιά και αρχοντιά των χωριών. Αυτό που δεν είδαμε στη διάρκεια της διαδρομής ήταν το ποτάμι, ο Βίκος. Αντ' αυτού πέτρες και κροκάλες, δίχως σταγόνα νερού, μ' αυτή την πρωτοφανή φθινοπωρινή ξηρασία.

Ο ορειβατικός σύλλογος Άρτας πραγματοποίησε την Κυριακή 4/11 την προγραμματισμένη εξόρμηση - κυκλική πορεία Καλαρρύτες - Πηγές Χρούσια- Συρράκο - Καλαρρύτες με πολυπληθή συμμετοχή (περίπου 80 άτομα). 

Η πρώτη ομάδα ξεκίνησε από τους Καλαρρύτες, ανηφορίζοντας η αραιή βλάστηση λιγόστεψε και σύντομα βρεθήκαμε σε υποαλπικό ξερό τοπίο. Η διαύγεια της ατμόσφαιρας μας επέτρεψε να θαυμάσουμε τους ορεινούς όγκους: Τζουμέρκα, Πρίζα, Περιστέρι. Κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για ν' ανεβούμε στο εκκλησάκι της Αγ. Παρασκευής που είναι κτισμένο μέσα σε μια υγρή και σκοτεινή σπηλιά, με μια χαμηλή πόρτα να επιτρέπει την είσοδο στους προσκυνητές. 

Στη συνέχεια κατηφορίζοντας συναντάμε τον ποταμό Χρούσια και περνώντας τον μπαίνουμε σε ένα πανέμορφο δάσος οξιάς, κέδρου και πεύκης. Το μονοπάτι μας ανεβάζει σταδιακά, χαρίζοντάς μας όλο και πιο όμορφη θέα της χαράδρας του ποταμού, μέχρι που βλέπουμε τα πρώτα σπίτια του Συρράκου. 

Κατεβαίνουμε το μονοπάτι και διαβαίνοντας το γεφυράκι του Χρούσια ανεβαίνουμε το πετρόκτιστο μονοπάτι που μας οδηγεί προς του Καλαρρύτες όπου φτάσαμε μετά από περίπου 7:30 ώρες πεζοπορίας.

Με μεγάλη συμμετοχή έγινε χθες από το σύλλογό μας η προβολή της ταινίας Mountain. Ένα ντοκιμαντέρ που προσπαθεί να δώσει απάντηση γιατί κάποιοι επιλέγουμε να ακολουθήσουμε το τραγούδι των Σειρήνων της κορυφής, μέσα από εικόνες υψηλής αισθητικής αξίας.

«Τα βουνά που σκαρφαλώνουμε δεν είναι φτιαγμένα μόνο από πέτρα και πάγο αλλά και από όνειρα και επιθυμίες. Τα βουνά που σκαρφαλώνουμε είναι τα βουνά του μυαλού.»

Tο «Mountain» είναι γεμάτο σκηνές κατά τις οποίες η φύση αποκαλύπτει το αποστομωτικό της μεγαλείο, με έναν τρόπο ποιητικό και μυσταγωγικό, και στιγμιότυπα όπου ο άνθρωπος μοιάζει να φτάνει στα όρια του, όλα στην αναζήτηση για εκείνο το συστατικό που πρόκειται να δώσει νόημα στην δική του ύπαρξη. Οι εικόνες διαθέτουν μια τραχιά δύναμη που τις καθιστά από μόνες τους ιδιαίτερα εύγλωττες και αποτελεσματικές, αποκαλύπτοντας στην ουσία τη ματιά μιας δημιουργού που δεν ενδιαφέρεται μόνο για τον κόσμο γύρω της αλλά και για τις δυναμικές, υπόγειες αλληλεπιδράσεις του.

Δυο λεωφορεία γεμάτα κόσμο έχουνε φτάσει στο  χωρίο Σαμαρίνα από οπού ξεκινάει η πορεία με προορισμό το Δίστρατο. Δυο μικρές φυσαλίδες που κατάφεραν να δραπετεύσουν από τον βυθό, την άβυσσο της αστικής καθημερινότητας που έχουμε επιβάλλει στον εαυτό μας, και είναι έτοιμες να φτάσουν στην επιφάνεια, να ενωθούν με το οξυγόνο, να ποτιστούν στο φως.

Κάποιοι είναι βιαστικοί. Μοιάζουν με μωρά που βιάζονται να θηλάσουν, να χορτάσουν την πεινά τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν γυρίσει πίσω στον αμνιακό σάκο, εκεί που γεννιέται η ζωή και συντηρείται από την ίδια τη μητέρα χωρίς καμιά προσπάθεια. Κάποιοι όμως μένουμε πίσω και δεν βιαζόμαστε καθόλου. Αντιθέτως περιμένουμε υπομονετικά, αμβλύνοντας όσο μπορούμε τις αισθήσεις μας, ρουφώντας κάθε οσμή, αποτυπώνοντας  κάθε εικόνα που μας προσφέρει η φθινοπωρινή αλλαγή της φύσης, απολαμβάνοντας ξεχωριστά κάθε βήμα. Περιμένοντας...