Οροσειρά της Ρϊλας, Βουλγαρία, η πιο ψηλή οροσειρά των Βαλκανίων με ψηλότερη κορυφή τη Μουσάλα. Σε αυτή μας την επίσκεψη θα αφήσουμε τις ψηλές κορυφές της Ρίλας και θα κινηθούμε χαμηλότερα κάνοντας μια διήμερη κυκλική διαδρομή για να επισκεφτούμε τις πανέμορφες 7 λίμνες (Sedem rilski ezera) να ανεβούμε στην κορυφή Malyovitsa (2729μ.) και μετά από μια διανυκτέρευση να περπατήσουμε σε ένα όχι και πολυσύχναστο μονοπάτι μέχρι τις 7 λίμνες.
Ξεκινάμε νωρίς το πρωί από τo Panichishte, ένα χειμερινό θέρετρο που όμως και το καλοκαίρι σφίζει από ζωή μιας και από εκεί ξεκινάνε τα λίφτ για τις 7 λίμνες. Εμείς θα προτιμήσουμε να πάμε με τα πόδια. Ακολουθούμε τις πινακίδες για το καταφύγιο της Skakavica, αφήνουμε το αμάξι και αρχίζουμε το περπάτημα πάνω σε ένα καλοσημαδεμένο και καλοδιατηρημένο μονοπάτι μέσα σε αρχέγονο δάσος ελάτης. Το περπάτημά μας συνοδεύει ο ήχος του νερού και των σκίουρων που σκαρφαλωμένοι στα δέντρα "ξεκοκκαλίζουν" τα κουκουνάρια ενίοτε ρίχνοντάς τα και στα κεφάλια μας...
Μετά από μιας ώρας περπάτημα φτάνουμε στο καταφύγιο της Skakavica που το βρίσκουμε γεμάτο με κόσμο και σκηνές. Οικογένειες με μικρά παιδιά έρχονται να περάσουν μερικές μέρες μακριά από την πόλη και τη φασαρία της, κοντά στη φύση κάνοντας μικρές βόλτες ή απλά απολαμβάνοντας την ηρεμία που σου προσφέρει η επαφή με τη φύση. Νοοτροπία που διαφέρει πολύ από τη δική μας... Στην περιοχή βρίσκεται και ο καταρράκτης της Skakavica ο μεγαλύτερος της οροσειράς με 70 μέτρα ύψος τον οποίο κατά τη διάρκεια του χειμώνα τιμάνε πολλοί αναρριχητές με σκοπό την παγοαναρρίχηση. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην τον επισκευτούμε. Η αλήθεια είναι πως δεν τον βρήκαμε και τόσο εντυπωσιακό όσο φανταζόμασταν κυρίως επειδή είχε λίγο νερό... Παρόλα αυτά το ύψος του ήταν μεγάλο.
Από εκεί πήραμε τον ανηφορικό δρόμο για τις φημισμένες 7 λίμνες, το κόσμημα της Ρϊλας, που βρίσκονται σε υψόμετρο 2.100-2.500. Μετά από 1:30 περίπου ώρα φτάνουμε στις πρώτες λίμνες, δυστυχώς ο καιρός άρχιζει να χαλάει και σύννεφα αρχίζουν να καλύπτουν τον ουρανό. Παρόλα αυτά η ορατότητα είναι καλή και μαζί με πλήθος αρχίζουμε να τις θαυμάζουμε. Οι λίμνες αυτές είναι αλπικές και έχουν σχηματιστεί από τη διάβρωση του εδάφους που προκάλεσαν οι παγετώνες, γεμίζοντάς τες νερό μετά την τήξη τους. Είναι πραγματικά πανέμορφες ειδικά ο τρόπος με τον οποίο είναι τοποθετημένες σε σκαλιά η μια μετά την άλλη. Έχουν όλες ονόματα από τη χαμηλότερη προς την ψηλότερη: Κάτω λίμνη, Ψάρι, Τριφύλλι, Δίδυμη, Νεφρό, Μάτι και Δάκρυ.
Καθώς ανεβαίνουμε για να επισκεφτούμε όλες τις λίμνες ο κόσμος λιγοστεύει. Εντύπωση μας κάνει πως παντού υπάρχουν κατασκηνωτές γύρω από τα 2-3 καταφύγια που υπάρχουν, βρίσκονται δεκάδες σκηνές. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας και βλέπουμε στην απέναντι πλαγιά και άλλες λίμνες (Urdini Ezera) εξίσου εντυπωσιακές με τις προηγούμενες αλλά με δυσκολότερη πρόσβαση. Συνεχίζουμε το περπάτημά μας προς την κορυφή Malyovitsa (2729μ.) και από κάτω μας βλέπουμε το μοναστήρι της Ρίλας. Λίγο αργότερα συναντάμε και το μονοπάτι που σε κατεβάζει προς τα εκεί. Κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για να ανεβούμε στην κορυφή περπατώντας σχεδόν συνέχεια μέσα σε σύννεφο και από εκεί κατευθυνόμαστε προς το καταφύγιο της Malyovitsa.
Η σχεδόν 1000 μέτρων κατάβαση μέχρι το καταφύγιο, μέσα στην ομίχλη είναι επίπονη. Το μονοπάτι καλοσημαδεμένο αλλά τις περισσότερες φορές κινούμαστε πάνω σε βράχια γεγονός που μας δυσκολεύει αρκετά. Πάλι όμως στη διαδρομή μας βρίσκουμε μικρές λιμνούλες στις οποίες κάποιοι έχουν κατασκηνώσει. Καθώς έχουμε μπει για τα καλά μέσα στο φαράγγι της Malyovitsa θαυμάζουμε τις απότομες πλαγιές που μας τυλίγουν και υπήρξαν η κοιτίδα και το φυτώριο των διάσημων Βούλγαρων αλπινιστών, με πρώτη καταγεγραμένη αναρρίχηση της βορινής πλευράς της κορυφής το 1938. Φτάνουμε στο καταφύγιο σχεδόν με το τελείωμα της μέρας.
Η επόμενη μέρα ξημερώνει με καθαρό ουρανό και μας αποκαλύπτει το μεγαλείο που απλώνεται γύρω μας. Δίπλα από το καταφύγιο υπάρχουν μικρά ξύλινα σπιτάκια, κατάλοιπα μιας άλλης εποχής παραδομένα πλέον στα χέρια της φύσης. Συνεχίζουμε το κατηφορικό μονοπάτι που σιγά σιγά μπαίνει μέσα στο δάσος και φτάνουμε μέχρι το χιονοδρομικό της Malyovitsa. Από εκεί περπατάμε για λίγο στο δρόμο μέχρι να βρούμε τις πινακίδες για το καταφύγιο Vada τις οποίες ακολουθούμε. Το μονοπάτι συνεχίζει να κινείται μέσα σε πανέμορφο και πυκνό δάσος με διάσπαρτα μικρά λιβαδάκια.
Στο δρόμο μας συναντάμε πλέον πολύ λίγο κόσμο μιας και έχουμε αφήσει τα πολυσύχναστα μονοπάτια της Ρίλας, το γεγονός αυτό έχει και ένα θετικό, τα μύρτιλα και τα σμέουρα είναι απείραχτα και περιμένουν εμάς να τα καταναλώσουμε. Όταν συναντήσουμε τη διακλάδωση στο μονοπάτι μας παίρνουμε το δρόμο και πάλι προς τις 7 λίμνες κινούμενoι σε μια ράχη (Zeleni Rid). Καθώς ανεβαίνουμε την επίπονη ανηφόρα το τοπίο αλλάζει και γρήγορα τα μεγάλα κωνοφόρα δίνουν τη θέση τους σε αλπικά λιβάδια γεμάτα λουλούδια. Βγαίνοντας σε ένα από αυτά τα λιβάδια έχουμε την ευκαιρία να ανέβουμε σε κάποια βραχάκια για να θαυμάσουμε τη θέα από κάτω μας. Πλαγιές απότομες φτάνουν μέχρι το βάθος του φαραγγιού όπου κυλάει ένα ποταμάκι. Ο καιρός αρχίζει να χαλάει για τα καλά και εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας μέχρι να δούμε τις 7 λίμνες και τότε αρχίζουμε να κατευθυνόμαστε προς αυτές. Η βροχή έχει αρχίσει αλλά παρόλα αυτά πλήθος κόσμου τις επισκέπτεται. Η επιστροφή μας γίνεται από το ίδιο μονοπάτι που χρησιμοποιήσαμε και το πρωί της προηγούμενης μέρας.
Ένα πολύ όμορφο διήμερο μέσα στο Εθνικό Πάρκο της Ρίλας κατά τη διάρκεια του οποίου το τοπίο εναλλάσονταν συνεχώς και μια περπατούσαμε μέσα σε πυκνό δάσος και μια σε αλπικά λιβάδια θαυμάζοντας λίμνες. Τα μονοπάτια είναι καλοσημαδεμένα, καλοδιατηρημένα και χαιρόσουν να τα περπατάς. Εκτός από τα μεγάλα καταφύγια υπήρχαν και μικρότερα καταφύγια ανάγκης τα περισσότερα από τα οποία είναι σε καλή κατάσταση. Συνολικά μια πολύ δυνατή εμπειρία, γεμάτη ορειβατικές συγκινήσεις.
