Κυριακή 9/03 και η προγραμματισμένη εξόρμηση του ΕΟΣ Άρτας στην κορυφή των Τζουμέρκων Καταφίδι σε υψόμετρο 2.393μ. ξεκινάει. Το πρωινό ραντεβού στην πλατεία Κιλκίς μας βρίσκει αγουροξυπνημένους αλλά και προβληματισμένους για την όλη εξόρμηση λόγω της συνεχούς χιονόπτωσης των προηγούμενων ημερών.
Μετά από 1:30 ώρα διαδρομή φτάνουμε στο Δασικό χωριό Καταρράκτη και χωριζόμαστε σε δύο ομάδες. Η πρώτη με 18 ορειβάτες ανεβαίνει σε δύο αγροτικά για να προωθηθεί μέχρι τον Προφήτη Ηλία και από εκεί να επιχειρήσει για την κορυφή. Η δεύτερη με 16 ορειβάτες ξεκινάει από το Δασικό χωριό και θα κάνει μια μικρότερη διαδρομή μέχρι το ερειπωμένο και μισοτελειωμένο καταφύγιο. Η πρώτη ομάδα φτάνοντας λίγο πάνω από τον Προφήτη Ηλία αρχίζει την ανάβαση και σε περίπου μία ώρα έχει φτάσει στο καταφύγιο. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα μιας και το χιόνι βουλιάζει μέχρι το γόνατο.
Φοβούμενοι τις χιονοστιβάδες κινούμαστε δεξιά από το καταφύγιο με πορεία προς το Μπαλκόνι Αλώνι μακριά από τις πλαγιές. Στόχος μας είναι μόλις φτάσουμε στο Μπαλκόνι να τραβερσάρουμε προς το Σχισμένο Λιθάρι και με μια τελευταία όρθια ανάβαση να βγούμε στον αυχένα. Ο δυνατός αέρας, η ομίχλη και το μαλακό χιόνι μας συντροφεύουν μέχρι ψηλά και η κούρασή μας μεγαλώνει. Όμως δεν το βάζουμε κάτω, ανοίγοντας συνέχεια βήματα με πολύ κόπο βγαίνουμε στον αυχένα όπου ο αέρας είναι θυελώδης.
Από τον αυχένα μια μικρή ομάδα 6 ατόμων αποφασίζει να ανέβει στην κορυφή. Το ρίσκο μεγάλο μιας και η ομίχλη είναι πυκνή και η ορατότητα μικρή, όμως το βουνό και η διαδρομή για την κορυφή μας είναι γνωστά. Σε μια περίπου ώρα τα έχουμε καταφέρει και πατάμε στην κορυφή των Τζουμέρκων. Η χαρά μεγάλη και αφού βγουν οι απαραίτητες φωτογραφίες γίνεται η επιστροφή πίσω στον αυχένα με μεγάλη προσοχή. Σε κάθε μας βήμα παραμονεύουν φονικές κορνίζες έτοιμες να μας καταπιούν.
Από το Σχισμένο Λιθάρι η κατάβαση των ορειβατών γίνεται με δυσκολία. Η κλίση είναι μεγάλη και το χιόνι μαλακό. Ο κίνδυνος για χιονοστοιβάδα παραμένει και έτσι με προσοχή πατώντας ο ένας ακριβώς στα βήματα του άλλου κατεβαίνουμε την πλαγιά. Φτάνοντας στο καταφύγιο κινούμαστε προς τον Προφήτη Ηλία ακολουθώντας το μονοπάτι που συναντάμε σε μια στροφή του δρόμου. Σχεδόν σε όλο του το μήκος το μονοπάτι κινείται δίπλα στο νεραγωγό που παλιά μετέφερε νερό για να ποτίζονται οι πεζούλες οι οποίες είναι ακόμα ευδιάκριτες. Μετά από 8 ώρες πορείας γυρίζουμε πίσω γεμάτοι εμπειρίες και εικόνες, στερημένοι ίσως από την εκπληκτική θέα της κορυφής αλλά σίγουρα ικανοποιημένοι που καταφέραμε να πατήσουμε στην κορυφή κάτω από τις αντίξοες αυτές συνθήκες.
