Τζουμέρκα: μια περιπέτεια στα ελληνικά Ιμαλάια
Στρογγούλα μια από τις ψηλότερες και πιο απαιτητικές κορυφές των Τζουμέρκων. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να την κατακτήσει κανείς, εμείς επιλέξαμε να την ανεβούμε από το χωριό Άγναντα. Με το αμάξι κατευθυνόμαστε προς το εκκλησάκι της Ανάληψης πeρνώντας από τον συνοικισμό Κονάκια. Αφήνουμε το αμάξι σε μια στροφή του δρόμου και ακολουθούμε το σηματοδοτημένο (με κόκκινο) μονοπάτι για την Ανάληψη. Περπατάμε στο χωματόδρομο για περίπου 10 λεπτά και μόλις φτάσουμε σε αδιέξοδο ξεκινάει το μονοπάτι.
Είναι καλογραμμένο και μας οδηγεί μέσα από ένα πανέμορφο πυκνό δάσος στο εκκλησάκι μετά από περίπου 50 λεπτά. Από εκεί συνεχιζουμε πάνω στο χωματόδρομο κόβοντας τις "κορδέλες" χρησιμοποιώντας το μονοπάτι. Φτάνουμε σε χαρακτηριστικά μεγάλα βράχια πάνω από τα οποία υπάρχει κούκος και εκεί αρχίζει η ράχη την οποία θα χρησιμοποιήσουμε για να ανεβούμε μέχρι την κορυφογραμμή των Τζουμέρκων. Ακολουθώντας τους κούκους βγαίνουμε από τη δασωμένη περιοχή και από εκεί και πέρα η πορεία μας είναι εμφανής. Η κλίση είναι μεγάλη οπότε και ο ρυθμός μας πέφτει. Σιγά σιγά αρχίζουν και τα πρώτα χιόνια οπότε βάζουμε γκέτες, κραμπόν και τα μπατόν δίνουν τη θέση τους στο πιολέ. Καθώς ανεβαίνουμε η θέα ξεδιπλώνεται και βλέπουμε από κάτω μας το χωριό, τον Άραχθο, στο δεξί μας χέρι είναι η Ρόκα και οι απόκρημνες πλαγιές των Τζουμέρκων πάνω στις οποίες ελίσσεται η Σκάλα Σταμάτη ενώ στο αριστερό βρίσκεται η Στρογούλα. Μοναδικός σύντροφος στην ανάβασή μας ο ήχος του καταρράκτη που κυλάει από τα λιωμένα χιόνια και κάποια στιγμή εντυπωσιακός κάνει την εμφάνισή του...
Μετά από περίπου 2:30 ώρες από την Ανάληψη βγαίνουμε στην κορυφογραμμή. Η μέρα είναι πεντακάθαρη και μπροστά μας απλώνεται το Περιστέρι, η Κακαρδίτσα, ο Κριάκουρας ενώ στο βάθος φαίνεται το Χατζή. Πιο κοντά μας βλέπουμε τους απότομους γκρεμούς των Τζουμέρκων προς τη μεριά των Μελισσουργών και αναπολούμε προηγούμενες αναβάσεις στο Γερακοβούνι. Τα χιόνια έχουν σχηματίσει κορνίζες οι οποίες με την ομορφιά τους μας καλούν σα σειρήνες κοντά τους. Αντιστεκόμαστε στο θανατηφόρο κάλεσμά τους και συνεχίζουμε προσεκτικά στην κορυφογραμμή μέχρι την κορυφή της Στρογγούλας. Μετά από 1ώρα πορείας στην κορυφογραμμή φτάνουμε κατάκοποι στην κορυφή. Η θέση της κορυφής είναι τέτοια ώστε προς τα ανατολικά να είμαστε περιτριγυριμένοι από απότομες βουνοκορφές γεμάτες με άγρια ομορφιά που όμοιές τους στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ενώ προς τα δυτικά βλέπουμε τα Γιάννενα, τον Τόμαρο και την Άρτα. Στο βάθος αχνοφαίνεται και η Τύμφη και σαν λόφος μπροστά της το Μιτσικέλι.
Γεμίζουμε τις μπαταρίες μας με ήλιο και ξεκούραση, το νου μας με εικόνες και εντυπώσεις και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Χρησιμοποιούμε και πάλι την κορυφογραμμή για να θαυμάσουμε τη θέα των Τζουμέρκων που απλόχερα απλώνεται μπροστά μας. Η κατάβαση είναι πολύ πιο εύκολη και σύντομη αν και θέλει προσοχή σε κάποια σημεία γιατί λόγω της κλίσης το χιόνι είναι παγωμένο. Σε λίγο παραπάνω από 3 ώρες έχουμε φτάσει στο σημείο αναχώρησης.
