Η ακύρωση της κυριακάτικης εξόρμησης για τη Φούρκα (εκκίνηση από Παχτούρι Ν. Τρικάλων) μας οδήγησε την περασμένη Κυριακή στην κορυφή Χελώνα, που αποτελεί μαζί με άλλες κορυφές τα όρη Βάλτου. Ένα βουνό που χωρίζει τον νομό Άρτας από αυτόν της Αιτωλοακαρνανίας και είναι εκμεταλλεύσιμο από τους υλοτόμους, καθώς έχει πυκνό δάσος από έλατα. Τα δύο κοντινότερα χωριά από την εκκίνηση της πεζοπορίας είναι το Γιαννιώτι και η Σκουληκαριά.
Από την αρχή μας βρίσκει τσουχτερό κρύο και ίχνη χιονιού. Η ανάβαση ξεκινάει από χωματόδρομο που επιτρέπει την πρόσβαση σε αυτοκίνητα, γι’ αυτό και στα περισσότερα σημεία του δρόμου το χιόνι έχει δημιουργήσει κρούστες από πάγο. Η πορεία στο δρόμο είναι απλούστατη και εφόσον δεν χρειάζεται προσοχή για σηματοδότηση δημιουργείται ένας λόγος παραπάνω για να απολαύσουμε το φυσικό τοπίο. Χιονισμένα δέντρα, σχετικά πυκνά, μικρές ανηφόρες, παχύς ίσκιος κατά την ανάβαση και ...κρύο! Η κατάκτηση της κορυφής ακολουθεί μια πλαγιά του βουνού που κρύβεται από τον ήλιο γι’ αυτό και η θερμοκρασία δύσκολα ξέφευγε από τους -50C. Ακόμη και όταν μπαίνουμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι και πλέον πλησιάζουμε περισσότερο την κορυφή, όπου αχτίδες ήλιου τρυπώνουν στο σκιερό δάσος· ακόμη και τότε η θερμοκρασία δεν κάνει χάρες. Όλα τα χωριά του κάμπου είναι ηλιόλουστα και οι πόρτες των σπιτιών ανοιχτές. Παράλληλα, εμείς απολαμβάνουμε πλέον το απάτητο φρέσκο χιόνι και τα λαμπιρίσματά του, λόγω της ανάκλασης του φωτός που καθώς προχωράμε μοιάζει με κύμα χρυσόσκονης που σε ακολουθεί. Τα Χριστούγεννα άργησαν να ‘ρθουν φέτος στα βουνά!
Στον δρόμο λοιπόν για την κορυφή βλέπουμε μόνο ένα, και πολύ μικρό οροπέδιο, και λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφογραμμή συναντάμε τη μεγαλύτερη κλίση της διαδρομής για την κορυφή της Χελώνας, αλλά συμβαίνει για λίγα μέτρα μόνον! Το «δύσκολο» κομμάτι περνάει, αν και δεν μπορείς πραγματικά να χαρακτηρήσεις τη Χελώνα σαν δύσκολο βουνό, μιας και είναι βατό, χαμηλό και ενδείκνυται για αρχαρίους. Η κορυφογραμμή μας ανταμείβει με πλούσιο ήλιο και θέα, καθώς η υπόλοιπη ανάβαση στη Χελώνα δεν επιτρέπει ορατότητα των γύρω βουνών. Από την κορυφή βλέπουμε τα αγαπημένα μας Τζουμέρκα, την Τύμφη, το Αστρί, το Βελούχι, τις κορυφές Ντουλουπιέρα και Κανάλα (Όρη Βάλτου) κτλ. Και τώρα μανταρίνια, μήλα, σάντουιτς και άντε να κατέβουμε παιδιά!!!
Εις το επανειδείν!!!
