Το Σάββατο κάποιοι από εμάς αψήφησαν τον βροχερό καιρό και περάσαν μια υπέροχη βραδιά στο καταφύγιο Πραμάντων. Φτάνοντας στο καταφύγιο η βροχή έπεφτε καταρρακτώδης στα κεφάλια μας οπότε χαλαρώσαμε λιγάκι περιμένοντας να  σταματήσουν οι ουρανοί και να ξεμυτίσουμε για μια βόλτα γύρω από το καταφύγιο. Επιστρέφοντας ανακαλύψαμε πως το ψήσιμο έχει αρχίσει με τα πρώτα σουβλάκια και λουκάνικα να είναι έτοιμα. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς δύο άτομα προστέθηκαν στην παρέα μας από την Αθήνα (φίλοι που είχαμε γνωρίσει στον Όλυμπο και τυχαία βρεθήκαμε και πάλι μαζί) που είχαν έρθει με σκοπό να περπατήσουν στα Τζουμέρκα. Αφού φάγαμε και ήπιαμε ξαπλώσαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη ημέρα.

 Η επόμενη μέρα ξημέρωσε με έναν πεντακάθαρο ουρανό και οι πορείες που έγιναν δύο. Η μια στην κορυφή της Στρογγούλας και η άλλη στο καταφύγιο των Μελισσουργών αφού πρώτα γίνει επίσκεψη στους πανέμορφους καταρράκτες.

Η ανάβαση στη Στρογγούλα (2.112μ) ξεκινάει νωρίς το πρωί από το κλασσικό καλοκαιρινό μονοπάτι που ξεκινάει λίγο μετά το καταφύγιο. Ο χρόνος ευτυχώς έχει αρχίσει να μετατρέπει το μονοπάτι-έκτρωμα, που κάποιος άνοιξε με μπουλντοζάκι, και πάλι σε μονοπάτι. Μέσα σε 2 ώρες βρισκόμαστε στη γνωστή στάνη με σχήμα καρδιάς και από εδώ και πέρα αρχίζουν τα πρώτα χιόνια. Το χιόνι είναι αρκετό για την εποχή και φαίνεται να έχει πέσει κάποιο μέσα στη βδομάδα. Η ανάβαση κοπιαστική και πλέον τα σύννεφα περιορίζουν την ορατότητά μας. Ευτυχώς η διαδρομή είναι γνωστή οπότε βγάζουμε τα πιολέ μας, αφήνουμε το καλοκαιρινό μονοπάτι και απλά ανεβαίνουμε με στόχο την κορυφή. Φτάνοντας ο καιρός ανοίγει αρκετά αφήνοντάς μας να θαυμάσουμε τις κορυφές της Τύμφης και του Σμόλικα αλλά και μια κλεφτή ματιά προς το Γερακοβούνι. Η κατάβαση γίνεται από την ίδια μεριά και αφού κάνουμε μια παράκαμψη για να πιούμε νερό από την πηγή γυρίζουμε στο καταφύγιο.

Η δεύτερη πορεία προς το καταφύγιο των Μελισσουργών γίνεται μέσα από ένα πανέμορφο μονοπάτι που ελίσσεται μέσα σε πυκνό δάσος με πεύκα. Μετά την απαιτούμενη στάση στους πανέμορφους καταρράκτες, ένας από τους οποίους όταν παγώνει μπορεί να γίνει καλό πεδίο για παγοαναρρίχηση, συνεχίζουμε την πορεία μας προς το καταφύγιο. Περίπου μετά από 1:30 ώρα ξεκουραζόμαστε στο καταφύγιο. Αφού παρουμε μια ανάσα γυρίζουμε και πάλι στο καταφύγιο των Πραμάντων.