Ο λόφος της Περάνθης αποτελεί έναν ιδανικό τόπο αναψυχής για τους κατοίκους της Άρτας διαθέτοντας ένα αρκετά μεγάλο δίκτυο μονοπατιών τα οποία αποτελούν άριστο μέρος για άθληση και προπόνηση μέσα στη φύση. Επιπλέον η εναλλαγή τοπίου καθώς και τα πολυβολεία, τα οποία κατασκευάστηκαν επί Μεταξά, δίνουν στην όλη διαδρομή ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Ορειβατικός Σύλλογος Άρτας αποφάσισε να "συστήσει" τα μονοπάτια αυτά στους κατοίκους της πόλης και με μεγάλη μας χαρά είδαμε πως η ανταπόκριση ήταν μεγάλη. Ελπίζουμε πως χάρη σε αυτή τη γνωριμία όλο και περισσότεροι θα επισκέπτονται πλέον τα μονοπάτια, με τον απαραίτητο σεβασμό στη φύση, γιατί αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να διατηρηθούν αλλά και να τα γνωρίσουν όλο και περισσότεροι! Ευχαριστούμε πολύ όσους συμμετείχαν στην περιπατητική αυτή διαδρομή και ιδιαίτερα όσους γονείς αποφάσισαν να φέρουν τα παιδιά τους.
Μπορείτε να δείτε τη διαδρομή πατώντας εδώ

 

Ένα βασικό μέρος του ορειβατικού εξοπλισμού είναι το αδιάβροχο. Είναι πολύ σημαντικό να παραμείνουμε στεγνοί κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας ή της ορειβασίας ώστε να μην κρυώσουμε. Η επιλογή του σωστού αδιάβροχου jacket είναι υπόθεση που χρήζει μελέτης μιας και υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά που πρέπει να λάβει κάποιος υπόψιν. Το αδιάβροχο που θα επιλέξετε εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη δραστηριότητα που θα κάνετε.

Σάββατο μεσημέρι, και τα μέλη του συλλόγου ξεκινούν με προορισμό το Πληκάτι. Μετά από περίπου τρεις ώρες έχουμε ήδη φτάσει στο χωριό· αφού στήσαμε τις σκηνές, μαζευτήκαμε σε ένα μαγαζί του χωριού, στο οποίο καθήσαμε ανταλλάσσοντας απόψεις και περνώντας ευχάριστα τον χρόνο μας. Κάπως έτσι, λίγες ώρες μετά, ολοκληρώθηκε η πρώτη από τις δύο ημέρες της εκδρομής μας.

Κορυφή ΚριάκουραΥπάρχουν κάποια βουνά στη ραχοκοκαλιά της Πίνδου άγνωστα στον ορειβατικό κόσμο. Βουνά απαράμιλλης ομορφιάς, που τα γνωρίζουν αυτοί που κατοικούν δίπλα τους, βουνά της Νότιας Πίνδου με ονόματα όπως Κριάκουρας, Φούρκα και Τσιγκόρι. Σ' αυτά τα εντυπωσιακά βουνά αποφάσισε ο ΕΟΣ Άρτας να πραγματοποιήσει την καθιερωμένη τριήμερη διάσχισή του στο τέλος Αυγούστου έχοντας ως αφετηρία το χωριό Μελισσουργοί και τερματισμό το χωριό Αρματολικό, περπατώντας από την κοιλάδα του Αράχθου στην κοιλάδα του Αχελώου.

Ποτάμια, ρέματα, βουνά (Τύμφη και Μητσικέλι), το φαράγγι του Βίκου -το βαθύτερο παγκοσμίως σε σχέση με το πλάτος του-, σαράντα έξι (46) χωριά, εξήντα (60) υπάρχοντα πετρόκτιστα γεφύρια, και, τέλος, εκατό ακόμα που έχουν καταγραφεί, μα δεν σώζονται. Τα παραπάνω κοσμούν καθ' ολοκληρίαν τον τόπο αυτό(ν) - ο οποίος δεν είναι άλλος από το Ζαγόρι.
Εκεί, στον τόπο αυτό(ν) πεζοπορήσαμε. Ξεκινώντας από το Δίλοφο, κατευθυνθήκαμε προς τους Κήπους, περνώντας και θαυμάζοντας το πρώτο πέτρινο γεφύρι που βρήκαμε στην πορεία μας, αυτό του Καπετάν Αρκούδα.
Εν συνεχεία, λίγο πριν τους Κήπους συναντήσαμε το γεφύρι του Πλακίδα (άλλως Τρίτοξο, ή/και Καλογερικό) - χάρμα ιδέσθαι. Επόμενο γεφύρι αυτό του Κοντοδήμου Λαζαρίδη (1764), του οποίου η ωραιότητα μας σαγήνευσε όλους. Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στο Κουκούλι, όπου κάναμε στάση για καφέ, ή εναλλακτικά αναψυκτικό. Από εκεί ακολουθώντας το αναμφίβολα εξαιρετικό μονοπάτι επιστρέψαμε μετά από κάμποση ώρα στο Δίλοφο, αφού πρώτα αντικρίσαμε ένα ακόμα -το τελευταίο κατά σειρά στη διαδρομή μας- εκπάγλου κάλλους γεφύρι, αυτό του Μίσιου, τόσο από κοντά -καθώς περπατήσαμε πάνω του- όσο και από ψηλά, από το ξωκ(κ)λήσι του Αγίου Νικολάου. Περίπου μιά ώρα μετά η διαδρομή για την ομάδα είχε ολοκληρωθεί· έτσι, έμπλεοι χαράς, συναισθημάτων και εικόνων επιστρέψαμε το απόγευμα στην πόλη της Άρτας.


Τέλος, ευχαριστώ όλους τους συμμετέχοντες, καθώς και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου, τα οποία στάθηκαν αρωγοί συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης μου εκδρομής ως αρχηγός.