Μέλη του συλλόγου μας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΕΟΣ Καρδίτσας και του ΑΟΣ Αθηνών συμμετέχοντας στο κίνημα #save agrafa. Ένα κατασκηνωτικό διήμερο (8-9/06) στο καταφύγιο Αγράφων Καραμανώλη, που μας έφερε λίγο πιο κοντά στην άγρια ομορφιά των Αγράφων η οποία απειλείται άμεσα από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Στόχος ήταν να γνωρίσουμε μέσα από πεζοπορίες το παρθένο τοπίο της περιοχής και να δώσουμε ένα μήνυμα αντίστασης προς αυτούς που θέλουν να ασελγήσουν στα Άγραφα αλλά και σχεδόν σε όλες τις βουνοκορφές της χώρας μας. Συμμετείχαμε πρωτίστως ως άνθρωποι και ως γονείς άλλα η ορειβασία είναι το μέσο που μας έδεσε άρρηκτα με τον τόπο που περπατάμε, μας άνοιξε τα μάτια της ψυχής ώστε να αντιληφθούμε την ιερότητα και την αναγκαιότητα των κορυφογραμμών και μας εμφύσησε με  το καθήκον διαφύλαξης τους.
Στις τοποθετήσεις που έγιναν το απόγευμα του Σαββάτου ενημερωθήκαμε για τη νομοθεσία αλλά τις κινήσεις διαμαρτυρίας που γίνονται σε άλλες περιοχές της χώρας μας.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ορειβάτες και φυσιολάτρες σχεδόν από όλη την Ελλάδα, υπάρχει όμως η ανάγκη συντονισμού μέσω της ΕΟΟΑ, σύμφωνα με το καταστατικό της οποίας (άρθρο 4) σκοπός της είναι η ενεργός εμπλοκή της σε θέματα προστασίας της ορεινής φύσης, είτε πρωτόβουλα, είτε σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους φορείς.

Η τοποθεσία της φετινής συνάντησης είναι τα Καμάρια Αγράφων, ένας από τους ψηλότερους οικισμούς της Ελλάδας. Έτσι λοιπόν και εμείς ξεκινήσαμε από την Άρτα (κάποιοι με ποδήλατα από την Τετάρτη) και οι υπόλοιποι με αμάξια την Παρασκευή και το Σάββατο για τον όμορφο αυτό οικισμό.
Αφού στήσαμε τις σκηνές μας κατευθυνθήκαμε προς τον χώρο τον εκδηλώσεων να συναντήσουμε γνωστούς και φίλους από όλη την Ελλάδα.
Το Σάββατο έγιναν διάφορες διαδρομές εμείς όμως επιλέγουμε να ανεβούμε στην κορυφή της Σβώνης. Κάποια από την κλασσική διαδρομή και κάποιοι από την εντυπωσιακή βόρεια κόψη της. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας αφήνοντάς μας να έχουμε καλή θέα προς όλες τις κατευθύνσεις ενώ παράλληλα κάποια μικρά σύννεφα προσέφεραν μια ευχάριστη σκια από την κάψα του καλοκαιριού.
Το απόγευμα ακολουθούν εκδηλώσεις με έντεχνη και παραδοσιακή μουσική καθώς και ενημέρωση για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις κορυφογραμμές των Αγράφων.
Την επόμενη μέρα μέλη της ομάδας μας ανεβαίνουν στις κορυφές Σβώνη, Πουλί και Τύμπανο ενώ κάποιοι άλλοι ακολουθούν τη διαδρομή Καμάρια – Μορφόραχη – Κοκαλίνα – Φιδόσκαλα – Προσηλιακό όπου έχουν την τύχη να θαυμάσουν ανεμπόδιστη θέα μέχρι τη λίμνη Κρεμαστών.

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η 8η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση το Σαββατοκύριακο 28 & 29 Σεπτέμβρη, στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα, που οργάνωσε ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) σε συνεργασία με την Περιφέρεια Θεσσαλίας (Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας), τον Δήμο Λίμνης Πλαστήρα και το Επιμελητήριο Καρδίτσας, στο ορειβατικό καταφύγιο Αγράφων στα 1536 μέτρα.
Στην φετινή συνάντηση που το θέμα της ήταν η προστασία των Αγράφων από τα σχεδιαζόμενα αιολικά πάρκα, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΕΟΣΚ περισσότεροι από 400 πεζοπόροι, φυσιολάτρες και ορειβάτες από 13 συλλόγους της Θεσσαλίας και 7 από άλλες περιοχές της χώρας,που ήλθαν για να στηρίξουν τον αγώνα για τη σωτηρία των Αγράφων.

Σάββατο μεσημέρι ξεκινάμε για μια από τις πιο όμορφες και απομονωμένες περιοχές της χώρας μας: τα Άγραφα. Τα Άγραφα έχουν χαρακτηριστεί σαν μια από τις πιο καθαρές περιοχές της Γης και η φύση τους είναι από τις πιο άγριες στον ελλαδικό χώρο. Σύμφωνα με μια λαϊκή ρήση "όταν ο Θεός έφτιαχνε τον κόσμο, πήρε μια χούφτα από χώμα και το πέρασε σε σήτα. Το εύφορο πέρασε από αυτήν και έγιναν οι κάμποι, οι πέτρες και τα χοντράδια έπεσαν στη γη και γεννήθηκαν τα Άγραφα." Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένα από τα αγαπημένα παιδικά, και όχι μόνο, βιβλία "Τα ψηλά βουνά" του Ζαχαρία Παπαντωνίου αναφέρεται στα Άγραφα.

Με αφετηρία το μικρό χωριό Λεοντίτο ξεκινήσαμε την ορειβατική μας εξόρμηση στις κορφές των Αγράφων. Η ομάδα ξεκίνησε με το πρώτο φως να ανηφορίζει από τον χωματόδρομο προς Μέγα Στάνο και τα λιβάδια κάτω από την κορυφή Σαλαγιάννη ή Ασημόραχη κατά τους ντόπιους.

Η ανάβαση στην κορυφή Σαλαγίαννη (2130 μ) ήταν επίπονη αλλά η θέα της κορυφής μας αποζημίωσε. Στο βάθος φαινόταν τα Τζουμέρκα, ο Κοκκινόλακος, το Μπαλτενέσι, η Αφορισμένη, το Ντεληδίμι και μια θάλασσα από κορφές απλωνόταν γύρω μας. Μόλις ξεκουραστήκαμε λίγο κατηφορίσαμε την κόψη και στην συνέχεια τραβερσάραμε την πλαγιά για να βρούμε ένα πέρασμα να μας οδηγήσει στον μεγάλο αυχένα κάτω από το Σουφλί χωρίς να χάσουμε υψόμετρο. Ο χαλιάς κάτω από τις τελευταίες απότομες μύτες του Σαλαγιάννη ήταν μονόδρομος για να βγούμε στον αυχένα.