Κυριακή πρωί ξεκινάμε μαζί με τον ΕΟΣ Πρέβεζας για τα Ζαγοροχώρια και συγκεκριμένα για το Τσεπέλοβο για να κάνουμε τη διάσχιση του φαραγγιού Βικάκι παιρνώντας από τους Κήπους και να καταλήξουμε στη Βίτσα. Το λεωφορείο είναι γεμάτο κόσμο και στο δρόμο έρχονται μαζί μας μέλη του ΕΟΣ Ιωαννίνων.

Πρωί της Κυριακής ξεκινάμε από την Άρτα με κατεύθυνση τα χωριά του Ζαγορίου. Φτάνουμε στο Δικόρυφο και η πορεία μας ξεκινάει σε χωματόδρομο μέσα σε δάσος. Από τα πρώτα μέτρα οι μανιταροσυλλέκτες αρχίζουν να γεμίζουν τις σακούλες τους με μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών. Συνεχίζουμε ώσπου βγαίνουμε σε χωματόδρομο και από εκεί φτάνουμε στους κήπους. Περνάμε από το τρίτοξο γεφύρι του Κοντοδήμου και συνεχίζουμε στην κήτη του ποταμού μέχρι το γεφύρι του Κόκορη. Από εκεί κινούμαστε πάνω στο παλιό μονοπάτι και φτάνουμε στην ιστορική σκάλα της Βίτσας την οποία ανεβαίνουμε για να φτάσουμε στο χωριό της Βίτσας.

Την Κυριακή 05/06 και παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος βρεθήκαμε στο Ζαγόρι.Το Ζαγόρι είναι ένας από τους προορισμούς που προδιαθέτουν τον πεζοπόρο να περιπλανηθεί στα ατελείωτα λιθόχτιστα μονοπάτια του.

Ποτάμια, ρέματα, βουνά (Τύμφη και Μητσικέλι), το φαράγγι του Βίκου -το βαθύτερο παγκοσμίως σε σχέση με το πλάτος του-, σαράντα έξι  χωριά, εξήντα υπάρχοντα πετρόκτιστα γεφύρια, και, τέλος, εκατό ακόμα που έχουν καταγραφεί, μα δεν σώζονται. Τα παραπάνω κοσμούν καθ' ολοκληρίαν τον τόπο αυτό - ο οποίος δεν είναι άλλος από το Ζαγόρι. Πάμε λοιπόν να ταξιδέψουμε στον χρόνο σε μια ανοιξιάτικη διαδρομή, όπου τα Ζαγοροχώρια, έχουν βάλει τα καλά τους.

Σε ένα από τα πιο όμορφα μονοπάτια είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε την Κυριακή δίπλα στα γαλαζοπράσινα νερά του Βοϊδομάτη. Τα νερά του τροφοδοτούνται, μέσα από μια πληθώρα πηγών, κατευθείαν από την οροσειρά της Τύμφης και ακόμα και το καλοκαίρι η θερμοκρασία τους δεν ξεπερνά τους 10 ⁰C. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε αιωνόβια πλατάνια με κορμούς που αναδύονται μέσα από το νερό. Σηκώνοντας το κεφάλι μας ψηλά έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις βραχοσκεπές, οι οποίες χρησιμοποίηθηκαν από κυνηγούς - τροφοσυλλέκτες πριν από περίπου 14.000-10.000.

Ο ΕΟΣ Άρτας πραγματοποίησε την 11 Νοεμβρίου ολιγόωρη πεζοπορική διαδρομή στα γεφύρια του Ζαγορίου περνώντας από τα χωριά: Δίλοφο, Κήποι, Κουκούλι και Βίτσα. Χωρίς καμία βιασύνη, με οπτική διάθεση και οπτική απόλαυση περάσαμε από τα υπέροχης αρχιτεκτονικής πετρόκτιστα γεφύρια: καπετάν Αρκούδα, Καλογερικό, Λαζαρίδη, Μίσιου και Κόκορη.

Περπατήσαμε σε καλοσυντηρημένα μονοπάτια μέσα σε ένα συνεχές δάσος οξιάς, θαυμάσαμε τα αναρριχητικά πεδία που ορθώνονταν τριγύρω μας καθώς και την ομορφιά και αρχοντιά των χωριών. Αυτό που δεν είδαμε στη διάρκεια της διαδρομής ήταν το ποτάμι, ο Βίκος. Αντ' αυτού πέτρες και κροκάλες, δίχως σταγόνα νερού, μ' αυτή την πρωτοφανή φθινοπωρινή ξηρασία.

Κυριακή πρωί ξεκινάμε από την Άρτα με προορισμό το Καπέσοβο. Η πρόγνωση του καιρού για την περιοχή είναι συννεφιά αλλά στην Άρτα έχει βρέξει αρκετά όλη τη νύχτα με αποτέλεσμα πολύ να "φοβηθούν" και να μην έρθουν. Οι πιο τολμηροί επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο και καθώς πλησιάζουμε στα Ζαγόρια βλέπουμε τον καιρό να ανοίγει.

Την Κυριακή είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μια πανέμορφη διαδρομή στο Στούρο στo Ζαγόρι. Η πορεία μας ξεκινάει από το Μονοδένδρι και τελειώνει στον Ελαφότοπο περνώντας μέσα από το Πέτρινο δάσος.

Φαράγγι Βίκου, μια από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ήπειρο, μέσα στο πράσινο. Η ομάδα μας αποτελούνταν από 96 άτομα ανάμεσα μας και 13 παιδιά με το πιο μικρό να πηγαίνει στην Δ' τάξη. Πολλοί από τους συμμετέχοντες έρχονταν μαζί μας για πρώτη φορά και ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα σε κάποια από τις εκδρομές μας.

Μία από τις πιο όμορφες εκδρομές είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε την Κυριακή. Το ταξίδι μας προς το Μονοδένδρι ξεκινάει πρωί από την Άρτα και σε όλη τη διαδρομή μας συντροφεύει ομίχλη κάνοντας το τοπίο μυστηριακό. Φτάνουμε στο χωριό και κινούμενοι μέσα σε ένα πέπλο υδρατμών αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προσεκτικά προς τον πυθμένα του φαραγγιού. Τα πάντα γύρω μας είναι καταπράσινα από τις πρόσφατες βροχές και καθώς οι πρώτες ακτίνες του ήλιο διαλύουν την ομίχλη τα πάντα γύρω μας μοιάζουν μαγευτικά.