Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την αναρρίχηση και όχι μόνο στα Μετέωρα.
Του Άρη Θεοδωρόπουλου (1992)
Τα Μετέωρα, το «δάσος των βράχων» της Ελλάδας δεν είναι απλά «ένα ωραίο μέρος» που επισκεφτήκαμε ή αξίζει να επισκεφτούμε. Η ιδιοτυπία και η άγρια ομορφιά της βραχώδους κοιλάδας, στάθηκαν πάντοτε πηγή έμπνευσης και αφορμή περισυλλογής...Οι ερημίτες οι πρώτοι αναρριχητές αυτών των βράχων, αποζητούσαν το «απόλυτο», αιωρούμενοι μεταξύ ουρανού και γης, απομονωμένοι από τον συμβατικό μας κόσμο. Στις μέρες μας κάποιοι σύγχρονοι «ασκητές» των βράχων, οι αναρριχητές, εξακολουθούν να αναζητούν και να προεκτείνουν τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων σε εξωπραγματικές διαστάσεις. Αντικρίζοντας τον ουρανό μέσα από τα ακροδάκτυλά τους, προβάλουν τις αντιστάσεις τους σ’ έναν κόσμο συμβατικότητας...